Françoise Gilot

Françoise Gilot
Gilot, 2013
Genel bilgiler
Doğum adıFrançoise Gaime Gilot
Doğum26 Kasım 1921(1921-11-26)
Ölüm6 Haziran 2023 (101 yaşında)
New York, ABD
Çocukları3, Claude ve Paloma Picasso dahil
[francoisegilot.com Resmî sitesi]
Ödüller
Légion d'honneur

Françoise Gaime Gilot (26 Kasım 1921 - 6 Haziran 2023), Fransız ressam. Gilot, Pablo Picasso ile tanıştığında, özellikle suluboya ve seramikte zaten başarılı bir sanatçıydı, ancak profesyonel kariyeri, sosyal şöhreti tarafından gölgede bırakıldı. Picasso'dan ayrıldıktan sonra, Picasso, galerilerin eserlerini satın almalarını engelledi ve onun 1964 tarihli anı kitabı Life with Picasso'nun (Picasso ile Yaşam) yayınlanmasını başarısız bir şekilde engellemeye çalıştı.

Erken dönemi

Gilot, Fransa'nın Neuilly-sur-Seine kentinde Émile Gilot ve Madeleine Gilot'un (kızlık soyadı Renoult) oğlu olarak dünyaya geldi. Babası bir iş adamı ve tarım uzmanıydı ve annesi bir suluboya sanatçısıydı. Babası katı, iyi eğitimli bir adamdı. Gilot, küçük bir çocukken sol eliyle yazmaya başladı, ancak dört yaşındayken babası onu sağ eliyle yazmaya zorladı. Sonuç olarak, Gilot çok yönlü hale geldi. Beş yaşında ressam olmaya karar verdi. Ertesi yıl annesi, suluboya ve çini mürekkebi ile başlayarak ona sanat dersi verdi. Gilot daha sonra annesinin resim öğretmeni Matmazel Meuge tarafından altı yıl boyunca eğitim aldı.[1] Cambridge Üniversitesi'nde ve Paris'teki British Institute'ta (şimdi Paris'teki University of London Institute) İngiliz edebiyatı okudu.[1] Gilot, avukat olmak için eğitim alırken, gerçek tutkusu olan sanatın peşinden gitmek için sabah hukuk derslerini atladığı biliniyordu. Sorbonne'dan 1938'de Felsefe bölümünden ve 1939'da Cambridge Üniversitesi'nden İngilizce derecesi ile mezun oldu.[2] Gilot ilk resim sergisini 1943'te Paris'te açtı.[3]

Okul

Gilot'nun babası Emile, kızının da kendisi gibi eğitimli olmasını istiyordu ve bunun sonucunda kızının eğitimini çok yakından denetliyordu. Gilot, küçük yaştan itibaren evde özel ders aldı ve altı yaşına geldiğinde, Yunan mitolojisi hakkında iyi bir bilgiye sahipti. On dört yaşına geldiğinde Edgar Allan Poe, Charles Baudelaire ve Alfred Jarry'nin kitaplarını okuyordu[4] Babası onun bir bilim adamı ya da avukat olmak için okula gideceğini umarken, Gilot ustaları anlamak ve takdirlerini kazanmak için Avrupa'daki müzeleri sık sık ziyaret ediyordu. Gilot on yedi yaşındayken Sorbonne'a ve Paris'teki British Institute'a girdi ve Felsefe alanında lisans derecesi aldı.[2] İngiliz Edebiyatı derecesini Cambridge Üniversitesi'nden aldı. 1939'da Gilot'nun babası hala uluslararası hukuk diplomasını tamamlamasını istiyordu ve savaş sırasında Paris'in bombalanacağı korkusuyla, hukuk fakültesine başlaması için Fransa'nın Rennes kentine gönderildi. 19 yaşında hayatını sanata adamak için hukuk eğitimini bıraktı. Kaçak bir Macar Yahudi ressamı olan Endre Rozsda ile özel derslere başladı ve Académie Julian'daki derslere katıldı[5] 1942'de birkaç kez hukuku bırakıp babasının ısrarı üzerine geri dönen Gilot, ikinci yıl hukuk okudu ve yazılı sınavlarını geçti, ancak sözlü sınavlarında başarısız oldu[1]

Picasso

Gilot, 21 yaşında, o zamanlar 61 yaşında olan Pablo Picasso ile tanıştı. Picasso, Gilot'u ilk kez 1943 baharında bir restoranda gördü.[5] O zamanlar ilham kaynağı ve sevgilisi olan fotoğrafçı Dora Maar, Picasso'nun kendisini çok daha genç sanatçıyla değiştirdiğini öğrenince yıkıldı. Picasso ve Gilot'nun buluşmasından sonra 1946'da onun yanına taşındı. Birlikte neredeyse 10 yıl geçirdiler ve o yıllar sanat çevresinde dolaştı. Picasso, La femme-fleur'u boyadı ve ardından Gilot'tan hoşlanan eski arkadaşı Henri Matisse, onun vücudunun soluk mavi ve saçlarının yaprak yeşil olacağı bir portresini yaratacağını duyurdu[6]

Bazı sanat tarihçileri, Gilot'nun Picasso ile olan ilişkisinin onun sanatsal kariyerini kısalttığına inanılıyordu. Picasso'dan ayrıldığında, tanıdığı tüm sanat tacirlerine onun sanatını satın almamalarını söyledi,[7] oysa Gilot, onu Picasso ile ilişkilendirmeye devam etmenin "bir sanatçı olarak ona büyük bir kötülük yaptığını" belirtti.[8]

Picasso ve Gilot hiç evlenmediler ama iki çocukları oldu çünkü Gilot onları sevip kollayacağına söz verdi.[9] Oğulları Claude 1947'de ve kızları Paloma[5] doğdu Birlikte geçirdikleri 10 yıl boyunca Gilot, Paris sokaklarında Picasso'nun yasal eşi, Rus eski bir balerin olan Olga Khokhlova tarafından sık sık taciz edildi ve Picasso'nun kendisi de onu fiziksel olarak taciz etti.[7][10][11] Gilot, 1964'te ayrılıklarından 11 yıl sonra, Picasso'nun girişiminin başarısız yasal itirazına rağmen,[12] düzinelerce dilde bir milyonun üzerinde kopya satan bir kitap olan Life with Picasso'yu (sanat eleştirmeni Carlton Lake ile birlikte) yazdı O andan itibaren Picasso, Claude veya Paloma'yı bir daha görmeyi istemedi[13] Kitaptan elde edilen tüm gelir, Claude ve Paloma'nın Picasso'nun yasal varisleri olmak için bir dava açmasına yardımcı olmak için kullanıldı.[14]

Gilot'un çalışmaları

Bir sanatçı olarak itibarı ve eserinin değeri yıllar içinde arttı. 2021'de kızının 1965 tarihli bir portresi olan Paloma à la Guitare adlı tablosu Londra'daki Sotheby's müzayedesinde 1,3 milyon dolara satıldı. Ocak 2022 itibarıyla çalışmaları Metropolitan Museum of Art, Museum of Modern Art ve Centre Pompidou dahil olmak üzere birçok önde gelen müzede sergileniyor.[15]

Kişisel hayatı

1943'ten 1953'e kadar Gilot, Claude ve Paloma adında iki çocuğu olduğu Pablo Picasso'nun sevgilisi ve sanat ilham perisiydi.[16]

Gilot, 1955 yılında sanatçı Luc Simon ile evlendi.[17][18] Kızları Aurélia ertesi yıl doğdu.[5] Çift 1962'de boşandı[19]

1969'da Gilot, California, La Jolla'daki ortak arkadaşlarının evinde Amerikan çocuk felci aşısı öncüsü Jonas Salk[20] ile tanıştırıldı. Mimariye olan ortak takdirleri, birbirlerine kısa süre kur yapmalarına ve 1970'te Paris'te evlenmelerine yol açtı.[21] 1995'te Salk'ın ölümüne kadar süren evlilikleri boyunca çift, Gilot New York, La Jolla ve Paris'te resim yapmaya devam ederken her yılın yarısında ayrı yaşadılar.[22][23][24]

1980'ler ve 1990'lar boyunca, New York City'deki Guggenheim'daki prodüksiyonlar için kostümler, sahne setleri ve maskeler tasarladı.[16]

1973'te, bilimsel dergi Virginia Woolf Quarterly'nin sanat yönetmeni olarak atandı. 1976'da Güney Kaliforniya Üniversitesi Güzel[25] Bölümü yönetim kuruluna katıldı ve burada yaz kursları verdi ve 1983 yılına kadar organizasyonel sorumluluklar üstlendi.[26]

Gilot, Salk Enstitüsü adına çalışarak zamanını New York ve Paris arasında paylaştırdı.[16][20]

Gilot, Ağustos 2018'de Venedik, Hindistan ve Senegal'de yaptığı yolculukları belgeleyen üç eskiz defteri yayınladı.[27]

Gilot, kalp ve akciğer rahatsızlıklarından muzdarip olduktan sonra, 6 Haziran 2023'te 101 yaşında bir New York City hastanesinde öldü.[28]

Ödülleri

Gilot,[24] yılında Chevalier de la Légion d'honneur ödülüne layık ɡörüldü 2010 yılında, Fransız hükûmetinin sanat için en yüksek ödülü olan Légion d'honneur'un bir Subayı seçildi[27]

Popüler kültürde

Gilot'u 1996 yapımı Surviving Picasso [29] filminde Natascha McElhone ve Pablo Picasso'nun hayatı ve sanatına odaklanan Genius'un 2018 sezonunda Clémence Poésy canlandırıyor.[30]

Kaynakça

  1. ^ a b c "Françoise Gilot". francoisegilot.com. 2 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2021. 
  2. ^ a b "Françoise Gilot: Artist of the World". Women's Internalional Center. 8 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2014. 
  3. ^ "Françoise Gilot". Bauerart.com. 13 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2014. 
  4. ^ Gilot, Françoise, Monograph 1940–2000. Lausanne: Sylvio Acatos, 2000.
  5. ^ a b c d Gilot, Francoise and Kunstsammlungen Chemnitz. Francoise Gilot: Painting – Malerei. Germany: Kerber Verlag, 2003.
  6. ^ Hawley, Janet. "Pablo was the greatest love of my life ... I left before I was destroyed", Good Weekend, The Sydney Morning Herald, 23 July 2011, p. 14.
  7. ^ a b "Bertolucci Wasn't the First Man to Abuse a Woman and Call It Art and He Won't Be the Last". Elle.com. 23 Ocak 2014. 9 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2016.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  8. ^ Brockes (10 Haziran 2016). "'It was not a sentimental love': Françoise Gilot on her years with Picasso". The Guardian. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2019. 
  9. ^ Hawley, Janet, 2011. "Pablo was the greatest love of my life ... I left before I was destroyed", Good Weekend, The Sydney Morning Herald, 23 July, p. 15.
  10. ^ Museu Picasso Barcelona
  11. ^ Surviving Picasso. DVD. Directed by James Ivory. Culver City, CA: Warner Bros. Entertainment Inc., 1996.
  12. ^ "a book review by Michael Thomas Barry: Life with Picasso (New York Review Books Classics)". www.nyjournalofbooks.com. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  13. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Picasso's Family Album isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  14. ^ Hawley, Janet, 2011. "Pablo was the greatest love of my life ... I left before I was destroyed", Good Weekend, Sydney Morning Herald, 23 July, pp. 19.
  15. ^ "Françoise Gilot: 'It Girl' at 100". The New York Times. 19 Ocak 2022. 22 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2022.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  16. ^ a b c Dodie Kazanjian (27 Nisan 2012). "Life After Picasso: Françoise Gilot". Vogue. 16 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2021. 
  17. ^ "At Home With Françoise Gilot". The Cut. 12 Aralık 2019. 12 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  18. ^ "Trauer um Françoise Gilot: Malerin und Picasso-Geliebte gestorben". Tagesschau (Almanca). 7 Haziran 2023. 7 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2023.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  19. ^ "Picasso's Children Plan to Sue Widow For Part of Estate". The New York Times. 16 Nisan 1973. 18 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2020.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  20. ^ a b "Shades of Merriment". April 2002. 31 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2009. 
  21. ^ "Bio: 1960–1969". francoisegilot.com. 24 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2021. 
  22. ^ "A Place of Her Own : Culture: Francoise Gilot, Picasso's former lover and Jonas Salk's wife, wants to be known not as the companion of great men, but as their equal". Los Angeles Times. 6 Mart 1991. 7 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  23. ^ Jacobs (8 Şubat 2018). "The Last Love of Jonas Salk". Nautilus. 7 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2018. 
  24. ^ a b "Bio: 1970–1979". francoisegilot.com. 24 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2021. 
  25. ^ "Françoise Gilot, Artist in the Shadow of Picasso, Is Dead at 101". The New York Times. 6 Haziran 2023. 9 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2023 – NYTimes.com vasıtasıyla.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  26. ^ "francoisegilot.com". 24 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2023. 
  27. ^ a b "Works by Françoise Gilot at Sotheby's". Sotheby's. 28 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2021. 
  28. ^ Riding (6 Haziran 2023). "Françoise Gilot, Artist in the Shadow of Picasso, Is Dead at 101". The New York Times. 6 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2023. 
  29. ^ "Surviving Picasso". Rotten Tomatoes (İngilizce). 4 Eylül 1996. 22 Ağustos 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2023. 
  30. ^ "Genius". Rotten Tomatoes (İngilizce). 19 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2023.