Finlandiya Rus İç Savaşı sırasında, 6 Aralık 1917’de Rus İmparatorluğu’dan bağımsızlığını ilan etti. Bağımsızlık ilanından daha sonra monarşistlerin azınlıkta kaldığı Fin parlamentosu Finlandiya Cumhuriyetini ilan etti. İç savaş sürerken, 9 Ekim 1918’de Prens Frederick parlamento tarafından Finlandiya tahtına seçildi.
Almanya savaşta olmasına rağmen Fin İç Savaşı'na Alman ordusundaki Fin gönüllüler ile katılmış, bu da Finlandiya ile Almanya arasında iyi ilişkiler kurulmasına yol açmıştı. Sonuç olarak gelişen ilişkiler giderek himayeye dönüşmüştü.
Fin Parlamento üyesi Gustaf Arokallio teklifi ile "I. Charles, Finlandiya ve Karelya Kralı, Åland Dükü, Laponya Grandükü, Laponya, Kaleva ve Pohjola Lordu" (Fince: Kaarle I, Suomen ja Karjalan kuningas, Ahvenanmaan herttua, Lapinmaan suuriruhtinas, Kalevan ja Pohjolan isäntä; İsveççe: Karl I, Kung av Finland och Karelen, hertig av Åland, storhertig av Lappland, herre över Kaleva och Pohjola).[1] ilan edildi.
9 Kasım 1918'de, Alman İmparatoru II. WilhelmAlmanya'dan çıkarıldı ve cumhuriyet ilan edildi. 2 gün sonra, 11 Kasım 1918'de taraflar arası ateşkes sağlandı. Müttefik kuvvetler Alman prensin Finlandiya Kralı olmasından rahatsızdılar. Bir süre sonra Başbakan Lauri Ingman –monarşistti– Prens Frederick'ten Finlandiya'ya gelmeden tahtı bırakmasını istedi.
Seçilmiş Kral Frederick 14 Aralık 1918'de tahtından feragat etti. Cumhuriyetçi partiler Finlandiya meclisinin %75'ini elde etti ve Finlandiya cumhuriyetçi anayasayı kabul etti.
^Ohto Manninen (päätoim.), Pertti Haapala, Juhani Piilonen, Jukka-Pekka Pietiäinen: Itsenäistymisen vuodet 1917–1920: 3. Katse tulevaisuuteen. Helsinki: Valtionarkisto, 1992. ISBN 951-37-0729-6. pp. 188–189
.svg)
.svg)
