Ertan Saruhan (kod adı Taner), (1942; Fatsa, Ordu - 30 Mart 1972; Kızıldere, Niksar, Tokat) Kızıldere Olayları sırasında ölen marksist eylemci, öğretmen, laborant ve DEV-Genç Merkez Yürütme Kurulu üyesi.
Yaşamı
1942 yılında Ordu'nun Fatsa ilçesinde doğdu. Babası Lütfü Saruhan, Cumhuriyet Halk Partisi ilçe başkanı idi. Turhan Feyizoğlu'nun kaydettiği biçimde ilçede tanınmış bir ailesi vardı.
Saruhan, liseyi bitirdikten sonra öğretmen okuluna girdi ve ilk görevine Çarşamba'da başladı ancak sol eylemlere katılması sebebiyle başka okula tayin edildi. Kışın yolları kapanan köye gidemeyince öğretmenlikle ilişiği kesildi. Bunun üzerine Samsun'daki bir mazot fabrikasına laborant olarak girdi, sendika ilişkileri nedeniyle işten atılınca Fatsa'ya döndü. 1964'te Fatsa Kültür Derneği'ni ve 1966'da Fatsa Köycülük Derneği'ni kuranlar arasında yer aldı, arkadaşlarıyla birlikte Fikir Kulübü isimli bir gazete çıkardı[5]
Temmuz 1967'de büyük ağabeyi Zeki Saruhan ile köylülerin Beyceli'den Fatsa'ya yürüyüşünü düzenledi.[6] Öğretmenliği sırasında üye olduğu Türkiye İşçi Partisi'nin 1970'lerde bölünmesi üzerine DEV-GENÇ taraftarı oldu. Ulaş Bardakçı'nın öldürülmesi sonrasında THKP-C'nin silahlı mücadelesi için hazırlıklar yapmaya başladı.[8][9]
Ölümü
Saruhan, Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının idamını durdurmak için Mahir Çayan'a NATO'nun Ünye'deki yerleşkesinden bazı görevlileri kaçırmayı önerdi, önerisi kabul edildi. 15-16 Mart 1972'de Mahir Çayan, Ertuğrul Kürkçü, Ömer Ayna ve Cihan Alptekin'i bir kamyonun arkasına saklayarak Ünye'ye getirdi. 26 Mart 1972'de diğer arkadaşlarıyla birlikte NATO görevlilerini kaçırdı. 28 Mart'ta diğerleriyle beraber Kızıldere'ye gitti. Köyün yerleştiği dağın eteğinde grubun diğer üyeleri araçtan indiler ve Saruhan ile Nihat Yılmaz araçla gerisin geri döndüler. Aracı Yeşilırmak'a yuvarlamak üzere plan yaptılar ancak bunun yerine Tokat'a girmeden arabanın plakasını çamurla kaplayarak orada bıraktılar, Kızıldere'deki eve döndüler Bu evde askerler ile aralarında çıkan çatışma sonucu öldü, Fatsa'ya gömüldü.[13][14][15]
Kaynakça
Bibliyografya