Enternasyonal Komünist Partisi (EKP), Komünist sol geleneğini sahiplenen uluslararası bir komünist partidir. İtalya Komünist Partisi’nin ilk lideri Amadeo Bordiga’nın kurucularından olduğu partiye katkılarından dolayı Bordigist olarak anılsa da, takipçileri kendilerini bu şekilde tanımlamayı reddederler.
Temmuz 1927’de sol fraksiyon resmen kurulmuştur. Sol, Rus Muhalefeti’ni desteklese ve kısa bir süre birlikte anılsa ve Bordiga, Troçki’yi kınamayı reddettiği için partiden atılsa da ilişkiler kısa süreli olmuştur. 1938’de sol fraksiyon örgütlü olduğu ülkelerde “Enternasyonal Komünist Sol”u kurmuştur.
1943’te İtalya’da Enternasyonalist Komünist Partisi kurulmuştur ve uluslararası fraksiyon da partiye katılmıştır. Aralık 1945’te ilk ulusal konferansını gerçekleştirdiğinde parti oldukça güçlenmiş haldedir. Öte yandan konferansta seçimlere katılmayı ve demokratik merkeziyetçiliği savunan Onorato Damen destekçileriyle geleneksel çekimser çizgiyi ve organik merkeziyetçiliği savunan Bordiga destekçileri arasında fikir ayrılıkları baş göstermiştir.
Tarihi
Enternasyonalist Komünist Partisi’nin 1952’deki bölünmesinin ardından, Komünist Enternasyonal’in ilk iki kongresinin görüşlerini savunmayı sürdüren Amadeo Bordiga’nın liderliğinde Il Programma Comunista gazetesini çıkaran kanat, Enternasyonal Komünist Partisi ismini almıştır. Bordiga, 1970’deki ölümüne kadar partinin çalışmalarına faal katkı sunmuştur.
1973 yılının sonlarında EKP ciddi bir bölünme yaşamış, Floransa şubesinin başını çektiği bir grup ihraç edilmiştir. Bu militanlar Enternasyonal Komünist Partisi ismini taşımayı sürdürerek "Il Partito Comunista" gazetesiyle yoluna devam etmiştir. Türkçe “Komünist Parti” dahil olmak üzere çeşitli dillerde yayın yapmaktadır.[1]
1982'de EKP (“Il Programma”) parçalanmış ve Enternasyonal Komünist Partisi adını taşıyan örgütler çoğalmışlardır. Yeni ortaya çıkanlar arasında Fransa'da "Le Prolétaire" ve İspanya'da "El Comunista"yı yayınlayan EKP'ler günümüzde varlıklarını sürdürmektedir.
