Bechdel testi^[1] veya Bechdel–Wallace testi,^[2] kadınların kurgudaki temsilinin bir ölçüsüdür. Test eserde erkekler dışında herhangi bir şey hakkında birbiriyle konuşan en az iki kadın olup olmadığına bakar. Bazen bununla birlikte bu iki kadının eserde isimlendirilmiş olması gerekliliği eklenir.^[3]

Kullanıcı tarafından düzenlenen veritabanlarına ve medya sektörü basınına göre, tüm filmlerin yaklaşık yarısı bu kriterleri karşılıyor. Ancak testin geçilmesi veya geçilememesi, kadınların belirli bir işte ne kadar iyi temsil edildiğinin kesin bir göstergesi olmayabilir. Daha ziyade, test, kadınların genel olarak film ve diğer kurgu alanındaki aktif varlığının bir göstergesi olarak ve kurgudaki cinsiyet eşitsizliğine dikkat çekmek için kullanılır. Medya endüstrisi çalışmaları, testi geçen filmlerin, geçemeyen filmlere göre finansal olarak daha iyi performans gösterdiğini göstermektedir.

Test adını, 1985'te Dykes to Watch Out For adlı çizgi romanda testi ilk kez ortaya atan Amerikalı karikatürist Alison Bechdel'dan almıştır. Bechdel fikri arkadaşı Liz Wallace'a ve Virginia Woolf'a atfetti. Testin popülerliğinin 2000'lerde artmasından sonra, testten ilham alan bir dizi varyant ortaya çıktı.