Anna Perenna veya Anna Parenna Antik Roma'da ihtiyar bir kadın olarak tasvir edilen ve 14 Mart'ta festivali düzenlenen tanrıça. Ovidius'a göre Anna Perenna, Bovillae'de doğan ve Capitol Tepesi'nin etrafında yaşayan, yoksullara sabahları ekmek pişirip dağıtan ve elleri titreyen ihtiyar bir kadındır. Bu davranışından dolayı Romalılar onun heykelini dikmişlerdir.
Tarihi kişiliği ve farklı rivayetler
Romalı şair Ovidius, Anna Perenna'nın Kartaca Kraliçesi Dido'nun kız kardeşi olduğunu da iddia etmektedir. Efsaneye göre Dido öldükten sonra Kartaca'nın yerli halkı ülkeyi ele geçirir. Anna Perenna bir kayıkla ülkeden kaçıp Latium'a gider. Orada Aeneas ile karşılaşır ve Aeneas onu sarayına getirir. Fakat Kral Latinus'un kızı Lavinia kıskançlıktan ötürü Anna Perenna'yı öldürmek ister. Dido, Anna Perenna'nın rüyasına girip onu uyarır ve Anna Perenna Numicus nehrine atlayıp oradan uzaklaşır. Bir efsaneye göre Anna Perenna artık bir Nimfa olmuştur ve onu merak edenlere nehirden şöyle seslenmiştir; Akıp giden bir nehirde saklanırım, Anna Perenna'dır benim adım.
Ovidius'un diğer anlatısına göre ise efsaneye göre Mars, Minerva ile evlenmek niyetindedir ve Anna Perenna'dan yardım ister. Anna Perenna önceleri yardım etmez fakat daha sonra Mars'a Minerva'nın evliliğe ikna olduğunu söyler. Evlilik hazırlıklarının ardından düğün günü, Mars evlilik töreninden sonra gelini odaya götürür. Gelinin yüzündeki duvağı kaldırdığında, gelinin Anna Perenna olduğu ortaya çıkar. Ve bu efsaneden ötürü Roma'da Anna Perenna festivallerinde, kızlar müstehcen şiirler okurlar.
Anna Perenna festivali
Festival, Roma'nın Via Flaminia bölgesinde düzenlenir. Çimlerde piknik yapılır, çadırlar ve barınaklar kurulur. Halk, içebildiği kadar şarap içer, içilen kap sayısı kadar dua eder. Halk şarkıları söylenir ve dans edilir.
Antik Roma'da yeni yılın başlangıcı M.Ö. 153'e kadar, 1 Mart tarihiydi. Ayın ortası yani 15.günü Dolunay'a denk gelirdi. Bir gün öncesinde Ayın 14'ünde üzeri derilerle kaplı biri dövülerek şehrin dışına kadar kovalanırdı. Aynı yılbaşı törenini, İskoçya'nın Lewis Adası'nda yaşayan yerli halkın yaptığına da rastlanmıştır.[1]
