İzla Dağı (Süryanice: ܛܘܪ ܐܝܙܠܐṬūr Īzlā),[1] aynı zamanda Nisibis Dağı veya 9. yüzyılda kısa bir süre Kashyari Dağı olarak adlandırılmıştır, bir zamanlar Sasani İmparatorluğu'nda olan Nisibis yakınlarındaki alçak bir dağ veya sırttır, günümüzde Türkiye'nin güneydoğusunda, Suriye sınırı boyuncadır. Sırt, Hristiyanlığın ilk yüzyıllarında inşa edilmiş düzinelerce antik manastırın bulunduğu yerdir. Modern zamanlarda, 1930'larda yeniden kutsanan Mor Melke, 2012-2013'te Dibek'te kurulan Mor Yakub Manastırı ve 70'lerde terk edildikten sonra 2008'de yeniden kurulan Mor Augin Manastırı dışında tüm manastırlar harabe halindedir.
Dağ olarak adlandırılsa da aslında 77 kilometre (48 mi)* kuzey (Türkiye) tarafında bir plato ve güney (Suriye) tarafında bir ova ile doğudan batıya uzanan bir sırttır. Sırtın bir ucu, bir Roma tahkimatı olan Dara'dır. Diğer yanında ise 4. yüzyılda II. Constantius tarafından yaptırılan Tur Abdin Kalesi'nin bulunduğu Serwan (Sisaranon) yer alır.
4. yüzyılda kurulduğuna inanılan ilk manastırlar Mar Awgin, Mar Malke ve Mar Samuel'dir. Sonraki en ünlüsü, 6. yüzyılın ikinci yarısında kurulan ve Büyük Manastır olarak da bilinen Kaşkarlı Mar Abraham idi. Daha sonraki manastırlar arasında Rabban Sapra, Mar Yaret, Mar Khudahwi, Za'faran (Safran), Arap Mar Yohannan ve Mar Ya'qob manastırları vardı. Zirvede, İzla Dağı'nda yaklaşık 40.000 keşiş vardı.
Wigram, W. A. (2004). An introduction to the history of the Assyrian Church, or, The Church of the Sassanid Persian Empire, 100–640 A.D. Gorgias Press. ISBN1-59333-103-7.
Wilmshurst, David (2000). The ecclesiastical organisation of the Church of the East. Peeters Publishers. ISBN978-90-429-0876-5.