Omega baryon

Bulang kahon na bakas na unang napagmasdang pangyayaring Ω baryon sa Brookhaven National Laboratory.

Ang mga Omega baryon ay isang pamilya ng subatomikong mga partikulong hadron na may mga simbolong Ω at elementaryong kargang +2, +1 o -1 o mga neutral. Ang mga ito ay mga baryon na hindi naglalaman ng taas na quark o babang quark[1]. Ang mga omega baryon na naglalaman ng mga ibabaw na quark ay hindi inaasahang mapagmasdan dahil ang Pamantayang Modelo ay humuhula ng mean na panahon ng buhay ng mga ibabaw na quark na mga 5×10−25 s.[2] This is about 20 times shorter than the timescale for strong interactions, and therefore it does not form hadrons.

The first Omega baryon discovered was the Ω−, made of three strange quarks, in 1964.[3] Ang pagkakatuklas nito ay isang dakilang tagumpay sa pag-aaral ng mga prosesong quark dahil ito ay natagpuan pagkatapos ng eksistensiya nito, masa at mga produkto ng pagkabulok ay hinulaan ng pisikong Amerikano na si Murray Gell-Mann noong 1962 at independiyenteng hinulaan ni Yuval Ne'eman. Bukod sa Ω−, ang isang may charm na partikulong Omega (Ω0c) ay natuklasan kung saan ang isang kakaibang quark ay pinalitan ng charm quark. Ang Ω− ay nabubulok lamang sa pamamagitan ng mahinang interaksiyon at kaya ay may relatibong mahabang panahon ng buhay.[4] Spin (J) and parity (P) values for unobserved baryons are predicted by the quark model.[5]

Dahil sa ang mga omega baryon ay walang anumang taas o babang mga quark, ang lahat ng mga ito ay may isospin na 0.

Omega baryons

Omega
Partikulo Simbolo Nilalaman na
quark 		Inbariantong masa (MeV/c2) I JP Q (e) S C B' T Mean na panahon ng buhay (s) Karaniwang nabubulok sa
Omega[6] Ω− sss 1672.45±0.29 3⁄2+ −1 −3 0 0 (8.21±0.11)×10−11 Λ0 + K− or
Ξ0 + π− or

Ξ− + π0

Charmed Omega[7] Ω0c ssc 2697.5±2.6 1⁄2+ 0 −2 +1 0 (6.9±1.2)×10−14 See Ω0c Decay Modes
Bottom Omega [8] Ω−b ssb 6054.4±6.8 1⁄2+ −1 −2 0 −1 (1.13±0.53)×10−12 Ω− + J/ψ (seen)
Double charmed Omega† Ω+cc scc 1⁄2+ +1 −1 +2 0
Charmed bottom Omega† Ω0cb scb 1⁄2+ 0 −1 −1 −1
Double bottom Omega† Ω−bb sbb 1⁄2+ −1 −1 0 −2
Triple charmed Omega† Ω++ccc ccc 3⁄2+ +2 0 +3 0
Double charmed bottom Omega† Ω+ccb ccb 1⁄2+ +1 0 +2 −1
Charmed double bottom Omega† Ω0cbb cbb 1⁄2+ 0 0 +1 −2
Triple bottom Omega† Ω−bbb bbb 3⁄2+ −1 0 0 −3

† Partikulo ( o kantidad, i.e. ikot) ay hindi napagmasdan o naipakita.

Mga kamakailang pagkakatuklas

Ang partikulong Ω−b ay isang dobleng kakaibang baryon na naglalaman ng dalawang mga kakaibang quark at isang ilalim na quark. Ang pagkakatuklas ng partikulong ito ay unang inangkin noong Setyembre 2008 ng mga pisiko na gumagawa sa eksperimentong DZero sa Fermi National Accelerator Laboratory.[9][10] Gayunpman, ang naiulat na masang 6165±16 MeV/c2 ay labis na mas mataas kesa sa inaasahan sa modelong quark. Ang maliwanag na pagkakaiba mula sa Pamantayang Modelo ay mula nito tinawag na "puzzle naΩb". Noong Mayo 2009, ginawang publiko ng kolaborasyong CDF ang kanilang mga resulta sa paghahanap ng Ω−b batay sa analisis ng mga sampol ng datos na mga apat na beses na mas malaki kesa sa ginagmit ng eksperimentong DØ.[8] Sinukat ng CDF ang masa na 6054.4±6.8 MeV/c2 na may mahusay na pag-ayon sa paghula ng Pamantayang Modelo. Walang hudyat ang napagmasdan sa iniulat na halaga ng DZero. Ang dalawang mga resulta ay magkaiba nang 111±18 MeV/c2 o mhs 6.2 na pamantayang paglihis at kaya ay hindi magkaayon. Ang mahusay na pagkakasundo sa pagitan ng nasukat na masa ng CDF at mga teoretikal na ekspektasyon ay malakas na indikasyon na ang partikulong natuklasan ng CDF ay talagang ang Ω−b.

Mga sanggunian

  1. ↑ Particle Data Group. "2010 Review of Particle Physics - Naming scheme for hadrons" (PDF). Nakuha noong 2011-12-26.
  2. ↑ A. Quadt (2006). "Top quark physics at hadron colliders". European Physical Journal C. 48 (3): 835–1000. Bibcode:2006EPJC...48..835Q. doi:10.1140/epjc/s2006-02631-6.
  3. ↑ V. E. Barnes; atbp. (1964). "Observation of a Hyperon with Strangeness Number Three" (PDF). Physical Review Letters. 12 (8): 204. Bibcode:1964PhRvL..12..204B. doi:10.1103/PhysRevLett.12.204. {{cite journal}}: Explicit use of et al. in: |author= (tulong)
  4. ↑ R. Nave. "The Omega baryon". HyperPhysics. Nakuha noong 2009-11-26.
  5. ↑ J. G. Körner, M. Krämer, and D. Pirjol (1994). "Heavy Baryons". Progress in Particle and Nuclear Physics. 33: 787–868. arXiv:hep-ph/9406359. Bibcode:1994PrPNP..33..787K. doi:10.1016/0146-6410(94)90053-1.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: mga may-akda (link)
  6. ↑ Particle Data Group. "2006 Review of Particle Physics - Ω−" (PDF). Nakuha noong 2008-04-20.
  7. ↑ Particle Data Group. "2006 Review of Particle Physics - Ω0c" (PDF). Nakuha noong 2008-04-20.
  8. ↑ 8.0 8.1 T. Aaltonen et al. (CDF Collaboration) (2009). "Observation of the Ω−b and Measurement of the Properties of the Ξ−b and Ω−b". Physical Review D. 80 (7). arXiv:0905.3123. Bibcode:2009PhRvD..80g2003A. doi:10.1103/PhysRevD.80.072003.
  9. ↑ "Fermilab physicists discover "doubly strange" particle". Fermilab. 3 Setyembre 2008. Nakuha noong 2008-09-04.
  10. ↑ V. Abazov et al. (DØ Collaboration) (2008). "Observation of the doubly strange b baryon Ω−b". Physical Review Letters. 101 (23): 232002. arXiv:0808.4142. Bibcode:2008PhRvL.101w2002A. doi:10.1103/PhysRevLett.101.232002.