- Huwag itong ikalito sa pagkamiron o miron. Tumuturo dito ang sarilinin, ngunit tingnan din ang pagsasarilinan.
Ang magkaroon (Ingles: to have) ay isang uri ng partikulo sa pangungusap na may kaugnayan sa pag-iral, pag-aangkin, o pagkakaroon (Ingles: have). Katumbas ito ng may, mayroon, meron, mayron.[1] May kaugnayan din ito sa pag-iral o pamamarati ng isang bagay o katangian.
Paggamit ng may at mayroon
Kaugnay ng balarila para sa Wikang Tagalog o Wikang Filipino, may kani-kaniyang tamang kagamitan ang may at mayroon:[2]
May
Ginagamit ang may kapag sinusundan ang may ng isang pandiwa, pangngalan, panghalip na paari, pang-uri, at salitang may pantukoy na sa:[2]
Mga halimbawa
Sinusundan ng pandiwa
- "May ginagawa ba si Rosa?"[2]
Sinusundan ng pangngalan
Sinusundan ng panghalip na paari
- "May akin ako, at may kaniya siya." [2]
Sinusundan ng pang-uri
Sinusundan ng salitang may pantukoy na sa
Mayroon
Ginagamit ang mayroon kapag may nakasingit na kataga o salita sa pagitan ng pangalan at ng mayroon, o kaya sa gitna ng pandiwa at ng mayroon. Ginagamit din ang mayroon bilang pangsagot sa isang tanong.[2]
Mga halimbawa
Kapag nasisingitan ng kataga o salita
- Mayroon ba tayong panauhin?
- Mayroon bang makakain sa inyo?[2]
Kapag gumaganap na pangtugon sa katanungan
- Tanong: "May kusilba ba tayo?"
- Sagot: "Mayroon.[2]
Mga sanggunian
Ang lathalaing ito na tungkol sa Wika at Pilipinas ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.