Bio je sin Simeona Milića iz plemena Bjelice i Jelene Katurić iz Kotora. Po Julijanskom kalendaru rođen je 19. aprila 1842. godine. Zbog rodoljubivog djelovanja u Boki nije mogao dobiti siguran posao u državnoj službi. Po izbijanju Bokeljskog ustanka 1869. godine, velike političke progone su zbog srbovanja doživejeli predsjednik pjevačkog društva JedinstvoRisto M. Subotić (umire u zatvoru od pretrpljenih muka) i on, pa zbog toga bježi u Crnu Goru, a zatim odlazi u Odesu i Beograd. Na Cetinju je po odluci kneza Nikole Petrovića o državnom trošku 1870. godine objavljena njegova zbirka 50 lirskih rodoljubivih pjesama pod nazivom Serbobranke.[1] Krajem 1871. godine putuje u Odesu gdje je bio zvanični povjerenik Matice srpske. U Odesi je sreo svoju zemljakinju, Jelisavetu Popović, koja je iz Serbobranki uzela 11 pjesama i na njihove stihove je komponovala muziku. Nakon rata, 1879. je u Beogradu raspoređen na mjestu računoispitača, a od 1883-1910. je radio kao knjigovođa u Poštansko-telegrafskom odjeljenju Ministarstva narodne privrede. Kao poštanski činovnik ne objavljuje svoja književna djela, ali je pratio književna događanja srpskih pisaca. Lazar Tomanović mu je bio stari prijatelj kojeg je često spominjao, pa su se sreli u Beogradu 1892. godine. Tomanovića je vodio kod mitropolita beogradskog Mihaila.[2] Od srčanog udara je iznenada umro 8. marta 1910. godine, u beogradskoj kafani Proljeće. 2018. godine u Kotoru je objavljeno drugo izdanje njegove zbirke pjesama.[3]
_-_The_Noun_Project.svg){kind=small}
