Vračev Gaj je na povoljnom geografskom položaju, nalazi se na raskrsnici puta koji se odvajaja za Banatsku Palanku odnosno Kovin. Od Bele Crkve je udaljen oko 5 kilometara. Pre povlačenja granice sa Rumunijom, kroz Vračev Gaj je prolazila železnička pruga Bela Crkva-Bezijaš. Njegov geografski položaj doprinosi čitavim nizu vodoprivrednih problema kao što je konstantna opasnost od visokih podzemnih voda i reke Nere.
Po prvi put pominje početkom sedamnaestog veka, 1713. godine. Prema predanju u okolini naselja postojao je gaj čiji je vlasnik bio vrač. S obzirom na njegovo uspešno vračanje, u znak zahvalnosti, po njemu je nazvano naselje Vračev Gaj.
Pravoslavna crkva i škola postoje od 1778/79. godine. Škola danas nosi naziv OŠ „Marko Stojanović“. Crkva je uništena tokom revolucionarne 1848. godine, a nova crkva je podignuta 1858. godine. Železnička stanica je podignuta 1891. godine, ali zbog povlačenja državne granice sa Rumunijom, danas ne postoji.
Stanovništvo se uglavnom bavi poljoprivredom, glavne delatnosti su stočarstvo i povrtarstvo.
Danas Vračev Gaj ima 1.719 stanovnika, a gustina naseljenosti je 18 stanovnika po jednom hektaru.
U ataru naselja Vračev Gaj istočno prema Beloj Crkvi i granici sa Rumunijom nalazi se više od sedam veštačkih jezera poznatijih kao Belocrkvanska jezera a najlepše nosi naziv naselja.
Istočno kilometar od naselja protiče reka Nera veoma bistra brza i hladna noseći sa Karpata šljunak i pesak.
Južno na sedam kilometara od naselja protiče reka Dunav u koji se uliva Nera obrazujući plato koji čini najnižu tačku u Vojvodini.
Zapadno na šestom kilometru od naselja protiče reka Karaš koji se uliva u kanal Dunav—Tisa—Dunav.
Demografija
U naselju Vračev Gaj živi 1274 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 40,3 godina (39,8 kod muškaraca i 40,9 kod žena). U naselju ima 479 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,27.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.