Vladislav Mitrović
Osnovne informacije
Pomjesna crkva	Srpska pravoslavna crkva
Mitropolija	Mitropolija dabrobosanska
Arhijerejski čin	Mitropolit
Titula	Arhiepiskop sarajevski, mitropolit dabrobosanski i egzarh sve Dalmacije
Način obraćanja	Njegovo visokopreosveštenstvo
Država	Bosna i Hercegovina
– godine službe	1967 - 1992.
– nasljednik	Nikolaj Mrđa
Prethodna eparhija	Eparhija zahumsko-hercegovačka i primorska
– godine službe	1955—1967.
– prethodnik	Longin Tomić
Lični podaci
Svetovno ime	Vojislav Mitrović
Datum rođenja	26. maj 1913.
Mjesto rođenja	Staro Selo kod Glamoča
	Austrougarska
Datum smrti	13. septembar 1992.
Mjesto smrti	Valjevo
	SR Jugoslavija

Vladislav (svetovno Vojislav Mitrović, Staro Selo kod Glamoča, 26. maj 1913 - Valjevo, 13. septembar 1992) bio je mitropolit dabrobosanski.

Mitropolit Vladislav (u svetu Vojislav Mitrović) rođen je 26. maja 1913. u Starom Selu kod Glamoča, Bosna, od oca Isaije, književnika, i majke Stake. Osnovnu školu završio je u Glamoču, gimnaziju u Prijedoru, bogosloviju u Sarajevu i Bogoslovski fakultet u Beogradu. U želji za usavršavanjem u istorijskim naukama, upisao se na Filozofski fakultet u Beogradu (istorija Vizantije, opšta i nacionalna istorija) i diplomirao sa odličnim uspehom na temu: Bogomilstvo u Vizantiji.

Pre izbora za episkopa službovao je u crkvenom sudu u Banjaluci (1932-1935), a od 1940. do 1950. godine bio je veroučitelj u raznim mestima Bosne i Srbije. Godine 1950. postavljen je za profesora Bogoslovije svetoga Save u manastiru Rakovici.

Zamonašen je 15. maja 1952. godine u manastiru Rakovici od mitropolita dabrobosanskog Nektarija. Rukopoložen je u čin đakona na Vidovdan 1952. a u čin prezvitera na Svetog Savu 1953. godine. Iste godine je odlikovan dostojanstvom sinđela, a 1955. godine je proizveden u čin protosinđela.

Izabran je za episkopa zahumsko-hercegovačkog 1955. godine i hirotonisan 31. jula iste godine u beogradskoj Sabornoj crkvi. Namučen u ličnom životu, episkop Vladislav je došao u razorenu i napaćenu Hercegovinu. Skoro četrdeset godina je obnavljao hramove, manastire i duhovni život, a pri kraju života doživeo je rušenje svega onoga što je obnovio i sazidao sa onima koji su mu bili verni i odani.

Posle smrti mitropolita dabrobosanskog Nektarija 1966. godine postao je administrator Mitropolije dabrobosanske, a 1967. godine, po želji Svetog arhijerejskog sabora, i mitropolit te eparhije. Veliki trud i samopregoran rad i u ovoj eparhiji urodio je plodom, jer sav njegov mukotrpni život bio je posvećen samo Crkvi. Pošto je i u novoj eparhiji sve obnovljeno, i u njoj je porušeno sve ono što je četvrt veka zidao. Uporedo sa tim, administrirao je svojom ranijom eparhijom, Eparhijom zahumsko-hercegovačkom.

Životni kraj ovog čestitog srpskog jerarha bio je u svakom pogledu bolan i pun razočarenja u one kojima je najviše verovao. Umro je van svojih eparhija, izvan Hercegovine kojoj je dao sebe samog, u Valjevu 13. septembra 1992. godine, kao arhijerej bez eparhije, jer je na majskom saboru 1992. umirovljen, i sahranjen u manastiru Dokmiru kod Uba.

• Sava Vuković: Srpski jerarsi Arhivirano 2013-12-02 na Wayback Machine-u

• Zvanična stranica Mitropolije dabrobosanske