Prema procenama, u sarajevskim gradskim opštinama Centar, Stari Grad, Novo Sarajevo i Novi Grad živi oko dvadesetak hiljada Srba.[1] Treba napomenuti da delovi opština Stari Grad, Novo Sarajevo i Novi Grad pripadaju danasnjem gradu Istočno Sarajevo.
Opsada Sarajeva
Na početku rata, neki Srbi su ostali u Sarajevu, dok su neki prešli u okolna naselja pod kontrolom Vojske Republike Srpske. Tokom rata je veliki broj sarajevskih Srba koji su se borili u redovima Armije BiH bilo prijavljeno ili raspoređeno u 102. motorizovanoj brigadi, koja je u narodu iz zafrkancije prozvana – „Sto druga slavna pravoslavna.“[2]
Mnogi Srbi su tokom opsade Sarajeva stradali od granata ispaljenih sa položaja Vojske Republike Srpske. Preko 11.000 stanovnika Sarajeva poginulo, a nacionalna struktura poginulih je približno proporcionalna sastavu stanovništva u toku rata u opkoljenom Sarajevu.[3] Predsjednik Srpskog građanskog vijeća Mirko Pejanović procenjuje da su "među 12.000 stradalih Sarajlija, koliko je zabeleženo u minulom ratu, najmanje jedna četvrtina bili pripadnici srpskog naroda ili onih koji su imali etničko srpsko poreklo".[4] Takođe, neki su ubijeni od strane jedinica Armije BiH u gradu[5], a protiv nekih od zločinaca su još tokom opsade preduzete zakonske mere.[4] Predsednik Republike Srpske Milorad Dodik tvrdi da je "početak rata u Sarajevu 6. aprila 1992. godine bio početak progona Srba i najvećeg etničkog čišćenja iz jednog grada u Evropi od Drugog svjetskog rata".[6]Jovan Divjak se suprotstavio propagandi u manipuliranju srpskim žrtvama u Sarajevu, odbivši navode o masovnom stradanju Srba, ističući da su Srbi u Sarajevu pretežno stradali od srpskih granata, a da nad Srbima nije vršen planski ili sistematski zločin.[7]
.JPG)
.jpg)
