Lefkovic je rođen 1941. u gradu Njujorku od jevrejskih[1] roditelja Maksa i Roze Lefkovic. Njihove familije su u SAD došle iz Poljske krajem 19. veka[2].
Srednju školu je završio u Bronxu. Diplomirao je na Columbia College-u istoimenog univerziteta 1962., titulu doktora medicine (M. D.) je stekao 1966. na Koledžu lekara i hirurga istog univerziteta. Nakon godinu dana kao internista u toj kući, bio je 1968-70 klinički i istraživački saradnik na Nacionalnom institutu zdravlja, od 1970. do '73 je u Masačusetskoj generalnoj bolnici (povezanoj sa Univerzitetom Harvard), gde je dovršio medicinski staž, istraživanje i kliničku obuku u kardiovaskularnim oboljenjima.
Istraživački rad
Nakon medicinskog rada imenovan je 1973. za vanrednog profesora medicine i pomoćnog profesora (Assistant Professor) biohemije na Medicinskom centru Univerziteta Djuk; kasnije će biti unapređen u redovnog profesora[3].
Lefkovic je ostvario značajan doprinos polovinom 1980-tih kada je sa kolegama klonirao gene, prvo za β-adrenergički receptor a ubrzo zatim za ukupno osam takvih receptora (za adrenalin i noradrenalin). Ovo je dovelo ključnom otkriću da svi GPSR-ovi (koji obuhvataju β-adrenergički receptor) imaju vrlo sličnu molekularnu strukturu. Ova struktura je definisana sekvencom amino kiselina koja je sedam puta isprepletana preko plazmene membrane. Danas znamo da ovoj istoj familiji pripada oko 1.000 receptora. To je značajno jer svi oni koriste iste osnovne mehanizme, pa farmaceuti sada znaju kako efektivno ciljati ovu najveću receptorsku familiju u ljudskom telu. Danas je čak 30 do 50% svih prepisanih lekova kreirano da odgovara kao "ključ bravi" Lefkovicovih receptora - to su lekovi od antihistaminika i lekova za čireve od beta blokatora koji olakšavaju hipertenziju, anginu i koronarne bolesti[4]. Prema Thomson-ISI, Lefkovic se nalazi među najčešće citiranim istraživačima na polju biologije, biohemije, farmakologije, toksikologije i kliničke medicine[5].
