Pacifička ploča Tihooceanska ploča
|
Karta Pacifičke ploče
|
Lokacija
|
Kontinenti
|
Sjeverna Amerika, Azija, Australija
|
Oceani
|
Pacifik
|
Površina
|
103,000.000 km²
|
Tektonika
|
Granične ploče
|
Sjevernoamerička, Kokosova, Naskanska, Antarktička, Australska, Filipinska
|
Transformne zone
|
Rasjed San Andreas
|
Divergentne zone
|
Istočnopacifički hrbat, Pacifičko-antarktički hrbat, Fucov hrbat, Explorer
|
Konvergentne zone
|
Marijanski rov, Aleutska brazda, Kurilsko-kamčatska brazda, Japanska brazda
|
Aktivnost
|
Brzina
|
59 – 103 mm/god.
|
Smjer
|
jugoistok → sjeverozapad
|
Pacifička ploča ili Tihooceanska ploča je najveća od svih dvanaest glavnih litosfernih ploča na Zemlji.[1]
Karakteristike
Pacifička ploča leži ispod velikog Tihog oceana i njena sjeveroistočna strana je divergentna granica sa litosfernim pločama Explorer, Juan de Fuca i Gorda, te formira podmorske hrbate Explorer, Juan de Fuca i Gorda. Sredina istočne strane je transformna granica sa Sjevernoameričkom pločom duž rasjeda San Andreas i granice s Kokosova+om pločom. Jugoistočna strana je divergentna granica sa Naskanskom pločom s kojom formira Istočnopacifički hrbat.
Južna strana Pacifička ploče je divergentna granica sa Antarktičkom pločom s kojom formira Pacifičko-antarktički hrbat.
Na zapadu, ploča graniči sa Ohotskom pločom i formira Kurilsko-kamčatsku i Japansku brazdu[2], i sa Filipinskom pločom sa kojom formira konvergentnu granicu pod koju se subducira (podvlači) i stvara Marijansku brazdu, a sa Carolinskom pločom formira transformnu granicu, a sa Sjevernom Bizmarkovom pločom ima zonu kolizije.
Na jugozapadu Pacifička ploča ima konvergentnu granicu sa Indo-australskom pločom, pod koju se subducira sjeverno od Novog Zelanda.
Njena sjeverna strana je konvergentna granica sa kojom se Pacifička ploča subducira pod sjevernoameričku ploču, i formira Aleutsku brazdu.
Pacifička ploča je poznata po Vatrenom pojasu pacifika. To je pojas vulkana i trusnih područja koja se nalaze po obodima ove ploče. U ovom pojasu se nalazi oko 40% svih aktivnih vulkana na svijetu.[2]
Izvori
Vanjske veze
- Ostali projekti