Monfalcone (slovenski: Tržić, bizjaški: Mofalcòn, furlanski: Monfalcòn, njemački: Falkenberg) je grad i općina (comune) u okviru autonomnoj regijiFurlanija-Julijska krajina u Sjevernoj Italiji. Monfalcone po popisu stanovnika iz 2009. ima 28.035 stanovnika[1] i peto je naselje po veličini u regiji. Centar je kraja Bisiacaria i veliki industrijski centar (brodogradnja, avio industrija, tekstil, kemijska industrija, rafinerija). Grad je dobio ime po Sokolovom brdu (monte = brdo, falcone = soko).
Općina Monfalcone graniči sa talijanskim općinama Duino-Aurisina (Devin-Nabrežina), Doberdò del Lago (Doberdob), Ronchi dei Legionari i Trst. Monfalcone ima sljedeća naselja (frazioni): Archi, Aris, Crosera, Lisert, Marina Julia, Marina Vecchia, Panzano, Pietrarossa, La Rocca, San Polo, Schiavetti, Cima di Pietrarossa, Bagni i Serraglio.
Historija
Za predhistorije na teritoriju Monfalconea bilo je nekoliko utvrđenih sela zvanih castellieri. Nakon što su Rimljani osnovali grad Akvileju (181. pne.), izgradili su nekoliko termiInsulae Clarae na brdima iznad grada.
Za vrijeme Prvog svjetskog rata Monfalcone i rijeka Soča koja ima ušće u gradu bile su prva linija poznatog front]]a na kojem je poginulo hiljade talijanskih i austrougarskih vojnika. Monfalcone su već 1915. zauzele jedinice talijanske vojske, ali su ga austrougarske jedinice povratile nakon Bitka kod Kobarida (24. oktobar – 19. novembar1917). Nakon završetka rata 1918. Monfalcone je postao dio Kraljevine Italije. Za Drugog svjetskog rata Monfalcone je bio cilj velikih zračnih napada od 19. marta1944. Monfacone je bio najzapadniji grad do kog su prodrle jedinice Jugoslavenske armije, one su se u maju tu susrele s jedinicama novozelandske vojske (2. divizija iz britanske 8. armije) i tek nakon 40 dana povukle nakon pregovora iza Morganove linije u Zonu B.
Monfalcone je počeo izrastati od 1908. kad je tu tršćanska porodica Cosulich podigla veliko brodogradilište Cantiere Navale Triestino. Nakon zatvaranja svih tršćanskih brodogradilišta tokom 1990-ih brodogradilište u Monfalconeu Fincantieri je postalo najveće talijansko brodogradilište, spezijalizirano za gradnju mega kruzera. Pored brodogradilišta veliki poslodavac je luka Monfalcone koja je povećala promet za 50% od 2001 do 2007. Na teritoriju gradu ima brojnih tvornica; Ansaldo, Mangiarotti, Terex, A2A, Sbe i velika rafinerija.
↑Franco Cucchi, Santo Gerdol et al.: Der Naturstein aus dem Triester Karst. Camera di Commercio Industria Artigianato e Agricoltura, Trieste 1989, S. 17-18
Literatura
Marco Mantini, Silvo Stok: I tracciati delle trincee sul fronte dell'Isonzo. III. Le alture di Monfalcone parte 1a, Gaspari editore Udine, 2009; ISBN88-7541-153-0; parte 2a, Gaspari editore Udine, 2010; ISBN88-7541-182-2Uneseni ISBN nije važeći.
