Magnus Olafsson (staronordijski: Magnús Ólafsson; cca. 1024 – 25. oktobar 1047), poznatiji kao Magnus Dobri (staronordijski: Magnús góði, norveški i danski: Magnus den gode), bio je kralj Norveške od 1035. do 1047. i kralj Danske od 1042. do 1047. Njega danas u obje zemlje navode pod imenom Magnus I. Bio je nezakoniti sin norveškog kralja Olafa II Svetog, a iz Norveške je s majkom pobjegao nakon očevog svrgavanja 1028. Godine 1035. se vratio u Norvešku kada je okrunjen za kralja u dobi u 11 godina. Sedam godina kasnije je okrunjen za kralja Danske. S obje zemlje je vladao do smrti u nerazjašnjenim okolnostima 1047. Nakon smrti je kraljevstvo podijeljeno na norveški dio koji je preuzeo Harald Hardrada i danski dio koji je preuzeo Sweyn Estridsson.
