Naslovni protagonist, čiji lik tumači Alain Delon, je Jef Costelo, profesionalni ubica koji obavlja naručene likvidacije za račun pariškog podzemlja, koristeći kako vlastiti smisao za organizaciju i preciznost, tako i alibije koje mu pruža djevojka (čiji lik tumači tadašnja Delonova supruga Nathalie Delon). Radnja prikazuje kako ga prilikom ubistva vlasnika noćnog kluba slučajno zapazi pijanistica (čiji lik tumači Cathy Rosier), a zbog čega postaje predmetom zanimanja policije, ali i vlastitih klijenata koji ga nastoje ušutkati kao mogućeg svjedoka.
Le Samouraï se često tumačio kao Melvlleov homage klasičnim hollywoodskim gangsterskim filmovima, odnosno žanru film noira, a što se najčešće može vidjeti kroz kostime i noćne klubove gdje se odvija radnja, i koji daleko više sliče američkim velegradovima nego modernoj francuskoj prijestolnici. Melville je, sa druge strane, te motive osuvremenio kroz reference na Zapadu tada prilično popularnu orijentalnu filozofiju i kulturu (uključujući znameniti, inače, izmišljeni citat iz samurajskog Kodeksa bušido koji se pojavljuje na početku), ali i kroz prikaz protagonista koji, iako se nalazi sa druge strane zakona, posjeduje vlastiti kodeks ponašanja koji od njega traži materijalna, fizička i druga odricanja, uključujući i vlastiti život. Delonu, koji je tada uživao vrhunac popularnosti, uloga fizički atraktivnog, ali hladnokrvnog protagonista, je bila jedna od najboljih i najpoznatijih u karijeri.
Le Samouraï je danas poznat i po tome što je poslužio kao uzor brojnim kasnijim sineastima, koji su mu odavali eksplicitni i implicitni homage. Među njima se ističe Walter Hill sa filmom Vozač iz 1978. godine, odnosno John Woo sa znamenitim hongkonškim filmom The Killer iz 1989. godine. Lik Jefa Costela se također navodi i kao jedna od inspiracija za Agenta 47, protagonista serije video-igara Hitman.
