La Valse des toréadors
Opće informacije
Autor	Jean Anouilh
Datum pisanja	1951.
Žanr	komedija
Činovi	pet činova
Jezik	francuski jezik
Datum izdavanja	1952.
Izdavač	Éditions de la Table ronde
Broj stranica	197
Informacije o premijeri
Premijera	8. siječnja 1952. Comédie des Champs-Élysées Pariz, Francuska
Režiser	Roland Piétri
Scenograf	Jean-Denis Malclès
Lica
General Léon Saint-Pé Generalica, njegova supruga Estelle i Sidonie, njihove kćeri Gaston, njegov tajnik Ghislaine Doktor Madame Dupont-Fredaine Svećenik Paméla, sluškinja Druga sluškinja
Adaptacije
Film iz 1962.
Nagrade Tony Award za najbolju predstavu (1957.; nominacija)

La Valse des toréadors (srpskohrvatski: Valcer toreadora) je drama u pet činova Jeana Anouilha iz 1951. godine, premijerno izvedena 8. siječnja 1952. godine u Comédie des Champs-Élysées, u režiji Rolanda Piétrija. Naslov drame referira na fiktivnu kompoziciju, Valcer toreadora, koja se kao lajtmotiv provlači kroz dramu i evocira uspomene kod određenih likova.

U centru radnje je general Léon Saint-Pé, odnosno njegova opčinjenost mladom djevojkom Ghislaine, zbog koje želi, ali ne uspijeva napustiti svoju psihički bolesnu suprugu. General i Ghislaine su zajedno plesali 17 godina prije odvijanja radnje ove drame, ali ljubav je ostala nekonzumirana zbog generalova braka; na samom početku drame, Ghislaine dolazi u generalov dom, zahtijevajući od njega da ostavi svoju suprugu i pobjegne s njom. Međutim, dok ju general zavlači, u priču se slučajno upliće njegov tajnik, mladi Gaston, koji se pojavi u trenutku kada Ghislaine budi iz nesvjestice i ne zna što se događa te tako zamijeni Gastona s generalom. Iako ju je cijelo vrijeme zavlačio, general bijesni jer je dobio konkurenciju u mladom Gastonu, koji je ni kriv ni dužan prihvatio nametnutu mu rolu; savjetodavnu ulogu generalu daje njegov prijatelj i liječnik njegove supruge. Iako general pokušava sve da razvoji Ghislaine i Gastona, na kraju kapitulira kada se otkriva da je Gaston, zapravo, njegov sin i daje blagoslov njihovoj vezi.

Djelo je premijerno tiskano 1952. godine od strane kuće Éditions de la Table ronde, a bilo je posvećeno dramaturgu Rogeru Vitracu, koji je umro nekoliko dana nakon premijerne izvedbe iste. Kasnije je reizdano 1956. godine u sklopu niza "škripećih komada", postavši tako drugo djelo iz niza i prvo nakon drame Ardèle ou la Marguerite, napisane još 1948. godine; zanimljivo je kako se lik Léona Saint-Péa prvi puta pojavljuje upravo u ovoj drami, a daljnja pojavljivanja imao je u komediji L'Hurluberlu ou le Réactionnaire amoureux (1958.) i drami Le Nombril (1980.), gdje već postaje mrzovoljni, stari dramski pisac, odnosno Anouilhov autoironični autoportret.

Osim velikog uspjeha u matičnoj zemlji, Valcer toreadora je bio uspješan i u drugim zemljama; brodvejska produkcija iz 1957. godine donijela je Anouilhu prvu nominaciju za nagradu Tony, mada je te godine najboljom predstavom proglašena Long Day's Journey into Night Eugenea O'Neilla. Drama je tokom 1962. godine adaptirana i ekranizirana pod naslovom Waltz of the Toreadors; film je režirao John Guillermin prema scenariju Wolfa Mankowitza (koji je nominiran za BAFTA-u 1963. godine), a u glavnoj ulozi pojavio se slavni Peter Sellers.