La prisonnière (sh. Zatvorenica) je francusko-italijanski film snimljen 1968. godine u režiji Henri-Georgesa Clouzota kome je predstavljao prvo ostvarenje u boji, ali i posljednje ostvarenje u nejgovoj filmografijio. Naslovni lik, koji tumači Élisabeth Wiener je televizijska montažerka koja živi sa avangardnim umjetnikom (čiji lik tumači Bernard Fresson) i upoznaje vlasnika galerije (čiji lik tumači Laurent Terzieff) te otkrije kako je on voajer, odnosno da potajno snima erotske fotografije žena u lancima ili podređenom položaju. Radnja prikazuje kako ona sa njime postane opsjednuta, postaje mu model i sa njim započinje kratkotrajnu ljubavnu vezu koja bi mogla dovesti do tragičnih posljedica.
Samo snimanje filma su obilježili Cluozotovi problemi sa zdravljem, a zbog kojih je nekoliko godina prije morao napustiti snimanje svog nikada dovršenog filma L'Enfer. Iako se uspio oporaviti i započeti La prisonnière, snimanje je privremeno morao prekinuti, te je film dovršio sa velikim zakašnjenjem. Sam film je kritičare zaintrigirao prikazom seksualnih anomalija, odnosno tankom linijom koja umjetnost dijeli od voajerizma i drugih oblika patologije, odnosno sadomazohističkim i drugim "zločestim" fantazijama žena iz srednje klase; iz svih tih razloga su film uspoređivali sa ranijim ostvarenjima kao što su Peeping Tom, Blowup i Belle de jour, iako, s obzirom na tada aktualnu seksualnu revoluciju i kolaps cenzorskih standarda, Clouzotov film nije izazvao kontroverze niti publicitet koji bi se mogao usporediti sa tim naslovima. Dijelu kritičara je, pak, u oči upala scena snoviđenja u kojoj su pronašli dodirne točke sa Kubrickovom 2001: Odisejom u svemiru.
Uloge
Izvori
Vanjske veze
|
|---|
| Cjelovečernji filmovi | |
|---|
| Kratki filmovi | |
|---|
| Dokumentarni filmovi | |
|---|
| Nedovršeni filmovi | |
|---|
