Kosjeríć je mesto u zapadnoj Srbiji na obalama reke Skrapež, koja izvire na planini Povlen, na 1000 mnv.
Kosjeríć se nalazi u plodnoj dolini na 415 m nadmorske visine. Sa severozapada Kosjerić je okružen planinom Povlen 1347 m , a sa severoistoka planinama Kozomor 1007 m i Maljen 1104 m, na kojem se nalazi visoravan Divčibare, poznata turistička destinacija za ljubitelje zime i skijanja , sa ski stazama opremljenim ski liftom koji ima mogućnost prevoza 700 skijaša na sat.
Sa istoka je Subjel 924 m.
Sa juga Kosjerić je zasečen vencem planina , Drmanovinom , sa najvišim uzvišenjem Grad 1022 m i Jelovom gorom 1011 m sa jugozapada , i Crnokosom 809 m sa jugoistoka.
Tokom naredna dva veka, ovde su se jednako kao i pre Turaka ukrštali putevi koji su vodili od mora ka Zapadnoj Srbiji i ka Podunavlju i istoku. Kasniji ratovi Austrije i Osmanskog carstva prilično su proredili stanovništvo, koje je bežalo u druge, bezbednije krajeve i tamo ostajalo.
Tačno vreme naseljavanja područja današnje opštine Kosjeríć teško je utvrditi. Osetniji dolazak stanovništva počeo je u drugoj polovini 18. veka, uoči poznate narodne pobune poznate pod imenom Kočina krajina. Uglavnom su se doseljavali ljudi iz istočne Hercegovine, istočne Bosne, sa Starog vlaha, Crne Gore,. Najstariji doseljenici naselili su, pre ostalih, mesta Vardu, Taor i Makovište.
Smatra se da najstariji doseljenici potiču iz porodice Kosijer. U predanjima iz ranijih vremena kaže se da je Antonije Kosijer došao iz Kosijera, iz Crne Gore, i doveo svoja tri sina. Zatim su došli Jovan Baronin, iz sela Bare i njegova sestra sa sedam sinova. Zabeleženo je da je bilo doseljenika iz sela Divaca i iz Crnogorskog Kolašina.
Dokumenti su još precizniji. U Kosjeriću se, 1854. godine, uz svoju drumsku mehanu, nastanio izvesni Antonije Radojević. Ovaj korak ohrabrio je ostale trgovce i seljake da na istom mestu sagrade kuće i dućane. Kasnije je, širenjem naselja, Antonije Radojević uspeo da srez premesti iz Užica u tek stasalo mesto.
Kosjeríć je počeo ubrzano da se razvija tek 1882. godine iako mu je u tome smetala blizina većih mesta kakva su, u ono doba, bili Valjevo i Požega. Za varoš je proglašen 1893. godine a za grad tek 30. aprila1966. godine i ubrzano se razvija od prolaska pruge Beograd-Bar1972. godine.
U Kosjeríću se održava međunarodni festival dečjeg folklora „Licitarsko srce“. Peti put je održan 2013. godine.[2]
Starošpanski je zvaničan jezik od 2016. godine, zbog velikog interesovanja građana za ovim jezikom. Neki su čak i studenti ovog, za njih maternjeg jezika, na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu.
Demografija
U naselju Kosjeríć (varoš) živi 3212 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 36,9 godina (36,2 kod muškaraca i 37,6 kod žena). U naselju ima 1377 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,99.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.
