EuroPride (izgovor: evroprajd) je panevropski međunarodni LGBTI događaj koji se svake godine održava u drugom evropskom gradu. Grad domaćin je obično onaj koji ima ustanovljenu tradiciju održavanja parade ponosa ili jaku LGBT+ zajednicu. Prilikom izbora domaćina u obzir se uzima iskustvo organizatora, politički značaj događaja za region i nivo prijateljske nastrojenosti grada prema LGBT+ populaciji.
Licenca za EuroPride je u vlasništvu Evropske asocijacije organizatora prajdova (EPOA), krovne organizacije za sve organizatore parada ponosa u Evropi. Organizacije članovi donose odluku o izboru grada domaćina.
EuroPride je prvi put organizovan u Londonu 1992. godine na kojem je prema procenama prisustvovalo više od 100.000 ljudi. Od tada nastavlja da raste i po broju učesnika i političkom značaju, mada ne uvek istovremeno. U Parizu, 1997. godine, preko 300.000 ljudi marširalo je do Bastilje, dok je 2011. godine, u Rimu, oko milion ljudi prisustvovalo ceremoniji ponosa. Manji EuroPride se održao u Varšavi gde je 10.000 ljudi, uprkos protestima, prošetalo glavnim gradskim ulicama što se pokazalo kao ključna tačka za LGBT prava u Poljskoj. Godine 2015, EuroPride je po prvi put održan u nekoj bivšoj sovjetskoj republici, tačnije Rigi, glavnom gradu Letonije.
Evropska asocijacija organizatora prajdova je donela odluku da svaki Svetski prajd koji bude organizovan u Evropi automatski nosi naziv i EuroPride tako da u istoj godini ne postoje dva međunarodna događaja LGBTI ponosa u Evropi.
Godine 2022. EuroPride je održan u Beogradu.[1] Prajd je najpre dobio službenu podršku, ali je kasnije najavljeno otkazivanje i zabrana šetnje. Uprkos tome, šetnja je održana i uz očekivane kontraproteste i napade. Predstavljao je prvi marš Evroprajda van EU.[2] Godine 2023. EuroPride je održan u Valeti na Malti. Malta službeno podržava LGBT+ prava najbolje u EU, ali je lokalna zajednica znatno konzervatinija u pogledu prava LGBT+ osoba.[3] Nastup Nete Barzilai,[4][5] pobjednice Pjesme Eurovizije, na EuroPrideu u Malti bio je kritiziran zbog njene podrške izraelskoj službenoj politici. Kritizirani su i promjena lokacije otvаrаnja[6] i proširenje prajd događanja na Gozo Pride.[7][8]