Charles Grey, 2. earl Grey, KGPC (13. mart 1764 – 17. jul 1845), poznat i kao Vikont Howick, bio je britanskivigovski političar i državnik, koji je od 1830. do 1834. bio premijer Ujedinjenog Kraljevstva, poznat po tome što su za vrijeme njegovog mandata sprovedene neke od najznačajnijih liberalnih reformi u Britaniji tokom 19. vijeka.
Rodio se kao sin generala Charlesa Greya. Godine 1786. je prvi put izabran u Dom komuna gdje je postao blizak radikalnom vođi vigovaca Charlesu Jamesu Foxu, a 1790-ih je, zahvaljujući svojim oratorskim sposobnostima, postao jedan od njažešćih parlamentarnih kritičara vlade premijera Williama Pitta Mlađeg. Nakon Pittove smrti je u Grenvilleovojkoalicijskoj vladi 1806. godin kao prvi lord Admiraliteta, a nakon Foxove smrti je preuzeo ministarstvo vanjskih poslova. Mandat mu je relativno brzo okončan, jer je, nezadovoljan odbijanjem kralja Georgea III i vlade da dosljedno sprovedu Katoličku emancipaciju, podnio ostavku. Nakon toga je, odbijajući bilo kakav kompromis po tome pitanju, proveo 23 godine u opoziciji te odbijao niz ponuda da se priključi, uglavnom torijevskim vladama, a 1820-ih došao u nemilost kralja Georgea IV.
Smrt Georgea IV, kao i neuspjeh torijevskog premijera vojvode od Wellingtona da sprovede izborne reforme je otvorio put Greyu da godine 1830. postane premijer. Najznačajnija mjera koju je sproveo bilo je donošenje Reformskog zakona iz 1832. godine, kojim su preustrojene izborne jedinice za Dom komuna u Engleskoj i Walesu, ali i značajno prošireno aktivno biračko pravo; njime je ukinuta dotadašnja hegemonija zemljoposjedničke aristokracije koja je preko tzv. trulih općina kontrolirala Parlament, a daleko veći uticaj u Parlamentu su dobili gradovi, odnosno buržoazija koja se obogatila Industrijskom revolucijom. Mnogi smatraju da je upravo Greyova reforma bila ključni razlog zašto je Britanija bila nezahvaćena revolucijama 1848. godine, a politički radikalizam, za razliku od kontinentalne Evrope, bio marginaliziran. Drugo značajno dostignuće Greyove vlade bilo je konačna zabrana posjedovanja robova u Britanskom Imperiju, a prilikom čega je Grey otpor protivnika te mjere slomio pristavši da robovlasnicima javnim novcem isplati kompenzaciju. Grey se, međutim, pokazao daleko manje uspješan po pitanju reformi u Irskoj, te je 1834. godine prisiljen na ostavku. Nakon toga se povukao iz javnog života.
