Carlos IV od Španjolske rođen kao Carlos Antonio Pascual Francisco Javier Juan Nepomuceno José Januario Serafín Diego de Borbón y Sajonia (11. novembar 1748. - 20. januar 1819.) bio je monarh koji je vladao Španjolskom u turbulentna vremena Francuske revolucije od 1788. do svoje abdikacije 1808.[1]
Biografija
Carlos IV je rođen kao drugorođeni sin kralja Carlosa III, ali je nakon smrti svog oca on stupio na ton jer je stariji brat Felipe Antonio umro (on je i onako bio razvlašten kao imbecil).
U nedostatku vlastitih liderskih karakteristika i ambicija, Carlos je prepustio vladanje 1792. Manuel Godoyu štićeniku svoje žene kraljice Marije Luise.
Kako se njih dvoje svrstalo na stranu Prve koalicije protiv Revolucionarne Francuske, to je 1794. dovelo do francuske invazije.[1]
Sukob sa Francuskom okončan je u julu 1795. sklapanjenjem Bazelskog mira, koji je sljedeće godine potvrđen sklapanjenjem španjolsko-francuskog savezništva protiv Velike Britanije u San Ildefonsu.[1]
Kad je Napoleon 1807. ponovno zauzeo sjever Španjolske, Carlos je pokušao izvršiti državni udar, kad mu to nije uspjelo htio je pobjeći u Ameriku, ali zaustavljen i prisiljen na abdikaciju u martu 1808. u korist svog sina Fernanda.[1]
Sljedećeg maja Napoleon je razvlastio Fernanda VII i Carlosa, postavivši svog brata Josepha Bonapartu na španjolski tron.
Carlos je ostatak života proveo u egzilu.[1]
Izvori
Vanjske veze
