Carlo Rainaldi (Rim, 4. maj 1611. – Rim, 8. februar 1691) bio je talijanski barokni arhitekt, koji je svojim radom doprinio transformaciji Rima tokom 17. vijeka u barokni grad.[1] Poznat je kao autor i graditelj apside Bazilike Sv. Marije Velike (1669–1675) i fasade bazilike Sant'Andrea della Valle (1656–1665).[1]
Biografija
Kao sin poznatog arhitekta Girolama Rainaldia, još kao mali zajedno s ocem radio je na gradnji brojnih objekata od Palazza Nuova, Campidoglia do palače Pamphil na Piazza Navona.[2] Carlo Rainaldi je naročito vješto rješio problem dviju crkava blizanaca,Santa Maria in Montesanto i Santa Maria dei Miracoli, na početku Via del Corso, između ulica Babuino i Ripetta.[1] Taj zadatak mu je 1662. povjerio papa Aleksandar VII koji je gradnjom tih dviju crkava želio napraviti trijumfalni ulazak u grad. Nakon papine smrti 1667. posao na daljnjoj gradnji tih dviju crkava povjeren je Berniniju i Carlu Fontani, koji su poprilično izmjenili Carlove ideje, ali ne i osnovnu zamisao.[1] Pored tih većih projekata Rainaldi je izgradio puno manjih palača i crkava po Rimu, okolici i Marchama (crkve u Ascoli Picenu i Fanu).[1] Zbog zasluga je 1673. proglašen knezom Akademije San Luca.[2]
Izvori
Vanjske veze
