Bimal Roy (bengalski: বিমল রায়) (12. jul 1909 – 8. januar 1966) bio je indijski filmski režiser, najpoznatiji po socijalno angažiranim filmovima kao što su Do Bigha Zamin i Madhumati.
Rodio se u aristokratskoj (zamindarskoj) porodici u današnjem Bangladešu. Kao mladić je došao u Calcuttu gdje je 1930-ih postao pomoćnik režisera i producenta P.C. Barue, te sudjelovao u snimanju jednih od prvih zvučnih ostvarenja indijske kinematografije (na bengalskom jeziku). Početkom 1950-ih se preselio u Bombay i počeo raditi u Bollywoodu. Opus mu je karakterizirala kombinacija sentimentalnosti, ali i realističkog prikaza života siromašnih slojeva, a prema vlastitom priznanju je na njega snažno uticao italijanski neorealizam; brojni kritičari ga zbog toga, ali i odmaka od bollywoodskog eskapističkog stila temeljenog na muzičkim fantatizajama smatraju jednim od začetnika pokreta tzv. parlalelne kinematografije (Parallel Cinema). Njegov film Madhumati je godine 1958. osvojio čak devet nagrada Filmfare, postavivši rekord koji neće biti oboren do 2003. godine.
Njegova kćer je novinarka i feministička aktivistica Rinki Bhattacharya.