PROFILPELAJAR.COM

Ахтям Закиятдинович Аминев
Ахтям Закиятдинович Аминев
	тат. Әхтәм Зәкиятдин улы Әминев
Дата рождения	1918
Место рождения	Анясево, Белебеевский уезд, Уфимская губерния, РСФСР;
Дата смерти	1942
Место смерти	Сухиничи, Смоленская область, РСФСР, СССР;
Гражданство	СССР
Род деятельности	поэт
Жанр	Поэзия
Язык произведений	татарский

Ахтям Закиятдинович Аминев (тат. Әхтәм Зәкиятдин улы Әминев род. 1918, Анясево, Уфимская губерния — 1942, Сухиничи) — татарский поэт.

Биография

Родился и вырос в селе Анясево Миякинского района Республики Башкортостан. В 1933 году, закончив семилетку в родном селе, уезжает продолжать образование и поступает в Свердловский педагогический техникум. Ещё с юности начали печататься его первые стихи в газете «Социализм юлы», которая издавалась на татарском языке в Свердловской области. В 1937 году приезжает в Казань, где продолжает обучение в Казанском педагогическом институте на отделении татарского языка и литературы, успешно завершил обучение в 1941 году. В это время молодой автор публикует свои стихи в таких изданиях как «Яшь сталинчы» (сейчас «Татарстан яшьләре»), «Яшь ленинчы», «Пионер каләме» (сейчас «Ялкын»). Также его творения были изданы в сборниках стихов «Очкыннар» и «Туган ил».

В декабре 1941 года молодого поэта направляют на фронт в качестве заместителя политрука. В ходе тяжелейших боев под городом Сухиничи Калужской области в апреле 1942 года погиб в госпитале от полученных ран, не приходя в сознание^[1].

Отдельные стихи поэта, отдавшего жизнь за Родину, опубликованы в 1961 году в сборнике «Алар сафта». Имя поэта выбито на мемориальной доске, установленной на здании Союза писателей Татарстана.

Творчество

Ил чигендә

Ярларыннан ташкан
Ташкыннардай,
Амур ага, Амур чайкала.
Күбекләнеп аккан елга суы
Дулкыннарын бәрә ярларга.
Батыр егет илнең чиген саклый
Шаулап аккан елга янында,
Горурлана постта торуы белән,
Чәчәк аткан яшьлек таңында.
Ул күзәтә Амур елгасының
Ярга бәреп шаулап акканын.

Көнчыгышның шаян җилләре
Камыш сабакларын какканын…
Батыр егет илнең чиген саклый,
Винтовкасын тоткан кулына.
Ерткыч фашистларга каршы булган
Нәфрәт уты яна канында.
Ул каршылый сызылып аткан таңны,
Постта килеш Амур янында.
Горурлана постта торуы белән,
Чәчәк аткан яшьлек таңында.

Оч, Галия!

Кара бөдрә чәчең кыңгыр салып,
Мәктәбеңнән кайткан чагыңда,
Сөйләдең син миңа укуыңда
Булган уңышларың хакында:
— Зур шатлык бу миңа,
Зачетымны
Отличнога бирдем бүген дә.

Тиздән менә, тиздән, мин очармын
Илебезнең зәңгәр күгендә…
Данлы эшкә булган ашкынуың
Чыккан иде алсу йөзеңә,
Йөрәгеңнән чыккан шатлык нуры
Балкый иде матур күзеңдә.

Бүген, Галия, синнән хәбәр алдым,
Син язасың миңа хатыңда:
Укуыңны яхшы тәмамлавың
Һәм очучы булуың хакында…
Әйе, Галия, безнең илебез генә
Данлы эшкә дәрт һәм көч бирә.
Бездә генә мөмкин белем алу,
Бездә генә хөрмәт кешегә.
Очучы кыз!
Эшең белән котлыйм!
Син очасың илебез күгендә.
Оч, Галия, җитез лачыннардай,
Оч, Галия, канат үзеңдә!