Łuk Janusa (łac. Ianus Quadrifrons, wł. arco di Giano) – potoczna nazwa czwórbramnego łuku triumfalnego, znajdującego się w Rzymie pomiędzy Forum Boarium a Velabrum, oryginalnie poświęconego najprawdopodobniej Konstantynowi Wielkiemu. Wzniesiony został na początku IV wieku, przypuszczalnie na miejscu wcześniejszej konstrukcji[1][2].
Wzniesiony z marmuru łuk jest masywną budowlą o sklepieniu żebrowym. Ma 16 m wysokości i 12 m szerokości. Jego przęsła przerzucone zostały ponad kanałem Cloaca Maxima[1][2]. Przeloty mają po 10,60 m wysokości i 5,70 m szerokości[2]. Na filarach łuku znajdują się poprzedzielane półkolumnami nisze, po 6 na każdej ścianie, w których pierwotnie mogły być ustawione jakieś posążki[1][2]. Na zwornikach umieszczone są mocno obecnie zniszczone wizerunki bogiń, z których zidentyfikować można Minerwę nad północnym i Romę nad wschodnim przelotem[2]. Nie zachowała się natomiast wieńcząca pierwotnie górę łuku attyka[2]. W średniowieczu na jej miejscu została dodana nadbudowa, rozebrana w 1830 roku[1][2].
Nazwa od boga Janusa.
Przypisy
- ↑ a b c d Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 291, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.
- ↑ a b c d e f g L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 208. ISBN 0-8018-4300-6.
