PROFILPELAJAR.COM

Zond 7
	; Szkic statku Sojuz 7K-Ł1
Inne nazwy	Soyuz 7K-L1 s/n 11
Zaangażowani	ZSRR
Indeks COSPAR	1969-067A
Indeks NORAD	04062
Rakieta nośna	Proton K/D
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachska SRR
Cel misji	Księżyc
	Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskie	Ziemia
Perycentrum	200 km
Apocentrum	400 000 km
Okres obiegu	15 562,22 min
Nachylenie	51,5°
	Czas trwania
Początek misji	7 sierpnia 1969 (23:48:06 UTC)
Powrót na Ziemię	14 sierpnia 1969
	Wymiary
Masa całkowita	5379 lub 5979 kg

Zond 7 (ros. Зонд 7) – kolejny bezzałogowy lot radzieckiego statku kosmicznego Sojuz 7K-Ł1 w ramach programu Zond. Statki tego typu miały posłużyć do przyszłych załogowych lotów księżycowych (nigdy niezrealizowanych)^[1].

Cel misji

Sonda wystrzelona z zadaniem okrążenia Księżyca i powrotu na Ziemię. Realizacja programu zbliżonego do programu sondy Zond 6, która zbliżyła się do Księżyca na odległość 2420 km. Sonda została wyposażona w precyzyjną aparaturę fotograficzną umożliwiającą wykonanie wyraźnych, barwnych zdjęć powierzchni Księżyca i Ziemi.

Przebieg misji

Sonda Zond 7 wystartowała 7 sierpnia 1969 roku z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie. Po dotarciu do Księżyca na odległość około 1230 km^[3] w dniu 11 sierpnia 1969 roku rozpoczęła lot w kierunku Ziemi.

Etapy lotu

start i wejście na orbitę parkingową, okołoziemską
start z orbity parkingowej na tor prowadzący w stronę Księżyca
fotografowanie Ziemi w czasie lotu w kierunku Księżyca
fotografowanie Księżyca (1. seans – strona Księżyca dostrzegana z Ziemi)
fotografowanie Księżyca i Ziemi z odległości orbity Księżyca (2. seans – strona Księżyca niewidoczna z powierzchni Ziemi)
oddzielenie lądownika od próbnika Zond 7
pierwsze wtargnięcie w atmosferę
drugie wtargnięcie w atmosferę
łagodne lądowanie na Ziemi^[4]

Pierwszy seans fotograficzny

8 sierpnia 1969 roku w godzinach od 6:52 do 7:26 aparatura fotograficzna na pokładzie statku wykonała z odległości około 70 000 km od Ziemi pierwsze kolorowe zdjęcia. Zostało jej nadane takie usytuowanie, że oś główna aparatury fotograficznej wskazywała na środek tarczy Ziemi. Statek znajdował się w zenicie nad Morzem Kaspijskim^[4].

Drugi seans fotograficzny

Również kolorowe zdjęcia zostały wykonane 11 sierpnia 1969 roku, seans rozpoczął się o godzinie 3:28 z odległości około 10 000 km od powierzchni Księżyca. Na barwnych zdjęciach Ocean Burz ma barwę szarawo-brunatną z zielonym połyskiem. Pozostała część powierzchni Księżyca, jaśniejąca w słonecznym blasku jest szaro-żółta^[4].

Trzecia sesja fotograficzna

Trzeci seria zdjęć została rozpoczęta w godzinę po zakończeniu drugiej – na kilka minut przed wejściem próbnika w cień radiowy Księżyca. Oś główna aparatury znów została skierowana na środek tarczy Ziemi. Początek wykonywania zdjęć miał miejsce w chwili, gdy Zond 7 znajdowała się 2000 km od powierzchni Księżyca. Fotografowanie trwało do chwili znalezienia się sondy w peryselenium. Na zdjęciach widać fragmenty drugiej strony Srebrnego Globu. Oprócz obrazów Księżyca została sfotografowana Ziemia na tle horyzontu księżycowego^[4]^[5].

Powrót na Ziemię

Sonda prawidłowo weszła w atmosferę i to tak dokładnie, że wylądowała 14 sierpnia 1969 roku na południe od miasta Kustanaj w Kazachstanie, niecałe 50 km od wyznaczonego punktu^[5].

Przez cały czas lotu sonda nie miała żadnej awarii. Jednak jej lot miał miejsce w sierpniu 1969 roku, a więc w miesiąc po tym, kiedy Neil Armstrong stanął na Księżycu. W związku z tym lot radzieckiej sondy nie miał wartości propagandowej^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Mark Wade: Soyuz 7K-L1. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-07-26]. (ang.).
↑ Zond 7. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2015-07-26]. (ang.).
↑ T. A. Heppenheimer: Podbój Kosmosu, Historia programów kosmicznych. Warszawa: Wydawnictwo Amber Sp. z o.o., 1997, s. 306-307. ISBN 83-7169-852-6.
↑ ^a ^b ^c ^d Jerzy Jatczak. Łuna 15 i Sonda 7. „Astronautyka”. 4 (45), s. 21-23, 1969. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957– 1972. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 121.