PROFILPELAJAR.COM

Miniatura Znaku Honorowego SZ RP noszona przez żołnierzy niezawodowych

Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej – tytuł honorowy stanowiący najwyższą formę wyrażenia uznania przez Ministra Obrony Narodowej oddziałom wojskowym za szczególne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych, realizowanych zarówno w kraju, jak i misjach poza jego granicami, nadawany na podstawie Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 września 1999 roku w sprawie wyróżniania żołnierzy, pododdziałów i oddziałów wojskowych^[1] i Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 września 2002 roku w sprawie wyróżniania pododdziałów i oddziałów wojskowych^[2].

Opis znaku i zasady noszenia

Elementami odznaki są umieszczone na tarczy herbowej: trójdzielna tarcza zwieńczona panoplium, banderola z dewizą i gwóźdź ozdobny:

Trójdzielna półkolista tarcza, o długości 85 mm i szerokości 90 mm, obwiedziona wężykiem generalskim o szerokości 10 mm, tłoczonym w metalu srebrzonym i oksydowanym, jest umieszczona w centralnej części tarczy herbowej. Pośrodku lewego górnego na niebiesko emaliowanego pola tarczy i prawego górnego na granatowo emaliowanego pola tarczy o długości 30 mm i szerokości 33 mm oraz dolnego na zielono emaliowanego, półkoliście zakończonego pola tarczy o długości 60 mm i szerokości 35 mm, są umieszczone odpowiednio orzeł wojsk lądowych, orzeł lotnictwa wojskowego i orzeł marynarki wojennej, wykonane z metalu srebrzonego i oksydowanego. Pośrodku zbiegających się krawędzi pól tarczy są umieszczone inicjały „SZ RP”, wykonane z metalu srebrzonego, o wymiarach liter 15 × 30 mm.
Panoplium, wykonane z metalu srebrzonego i oksydowanego oraz emalii, tworzą sztandar jednostki wojskowej oraz skrzyżowane szable, lufy armatnie i lance z proporczykami emaliowanymi w barwach Rzeczypospolitej Polskiej. Na panoplium jest umieszczony orzeł z głowicy sztandaru jednostki wojskowej o wysokości 62 mm, spoczywający na puszce. Na puszce jest umieszczony w trzech rzędach napis „Minister Obrony Narodowej”.
Półkolista banderola z metalu srebrzonego i oksydowanego, zakończona falistymi proporczykami emaliowanymi w barwach Rzeczypospolitej Polskiej jest umieszczona poniżej tarczy w odległości 2 mm. Na banderoli jest umieszczona dewiza BENE MERITUS PATRIAE (dobrze zasłużony Ojczyźnie)^[3].
Tarcza herbowa o długości 150 mm, szerokości 210 mm i grubości 19 mm jest wykonana z drewna bukowego. Brzeg tarczy jest ścięty na szerokość 5 mm i wysokość 5 mm. Na tarczy, poniżej banderoli z dewizą, jest umieszczony gwóźdź ozdobny w kształcie tarczy o długości 20 mm i szerokości 27 mm, wykonany z metalu srebrzonego i oksydowanego. Na gwoździu są umieszczone grawerowane inicjały nazwy oddziału wojskowego, a poniżej nich – liczba oznaczająca rok nadania tytułu honorowego. Na tarczy mogą być umieszczane – symetrycznie po obu stronach trójdzielnej półkolistej tarczy – gwoździe ozdobne, upamiętniające kolejne nadanie tytułu honorowego oddziałowi wojskowemu. Pośrodku odwrotnej strony tarczy jest umieszczona na zawiasie podstawka o długości 120 mm.

Żołnierze wyróżnionych oddziałów wojskowych są uprawnieni do noszenia miniaturek odznaki tytułu honorowego. Miniaturka odznaki jest różna dla żołnierzy zawodowych i niezawodowych:

żołnierze zawodowi – jest wykonana z metalu srebrzonego i oksydowanego oraz ma emaliowane w barwach Rzeczypospolitej Polskiej proporczyki lanc;
żołnierze niezawodowi – jest wykonana z metalu srebrzonego i oksydowanego.

Historia

Tytuł był nadawany do roku 2009 i został zniesiony Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 czerwca 2010 roku w sprawie wyróżniania żołnierzy, byłych żołnierzy oraz pododdziałów, oddziałów i instytucji wojskowych^[4].