Zielonka (sielsowiet Grodzie)

Zielonka
Зялёнка
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Grodzie

Populacja
• liczba ludności


4
(1999)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Zielonka”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zielonka”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Zielonka”
Ziemia54°28′22″N 25°51′01″E/54,472778 25,850278

Zielonka (biał. Зялёнка; ros. Зелёнка) − chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Grodzie.

Historia

W czasach zaborów folwark i zaścianek w gminie Polany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1905 roku folwark liczył 4 mieszkańców, 100 dziesięcin, zaścianek liczył 4 mieszkańców, 7 dziesięcin. Miejscowości były własnością Ważyńskich[1].

W latach 1921–1945 zaścianki Zielonka I, Zielonka II, Zielonka III i Zielonka IV leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Polany.

W 1931:

  • Zielonkę I w 1 domu zamieszkiwało 9 osób[2].
  • Zielonkę II w 2 domach zamieszkiwało 8 osób[2].
  • Zielonkę III w 2 domach zamieszkiwało 14 osób[2].
  • Zielonkę IV w 2 domach zamieszkiwało 16 osób[2].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Murowanej Oszmiance. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Oszmianie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Murowanej Oszmiance[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy

  1. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 248
  2. a b c d Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 35.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 2005.