Ojcowie z Bétharram

Dewiza: En avant toujours! (Wciąż do przodu!)
Pełna nazwa	Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusowego z Bétharram
Nazwa łacińska	Societas Sacratissimi Cordis Iesu de Bétharram
Skrót zakonny	S.C.I. di Béth.
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Status kanoniczny	międzynarodowe, kleryckie, na prawie papieskim
Założyciel	św. Michel Garicoïts
Data założenia	1832, Bétharram (Francja)
Data zatwierdzenia	5 września 1877
Przełożony	Gustavo Eduardo Agín (od 2017)
Liczba członków	326 (2014)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusowego z Bétharram, potocznie ojcowie z Bétharram – katolickie męskie zgromadzenie zakonne na prawie papieskim założone w 1832 przez św. Michała Garicoïts.

Do 2011 w użyciu była dłuższa nazwa Zgromadzenie Ojców Najświętszego Serca Jezusowego z Bétharram. Krótsza nazwa została wprowadzona na prośbę kapituły generalnej zgromadzenia i zaaprobowana przez Stolicę Świętą^[1].

Po rewolucji francuskiej w latach 1789–1799, w wyniku której doszło do drastycznych zmian kulturowych i społecznych we Francji, naglącą potrzebą okazała się wzmożona akcja reewangelizacyjna, z czym wiązały się starania biskupów o budzenie powołań do kleru diecezjalnego oraz zakonów. Wielu kapłanów i osób konsekrowanych zostało zamordowanych lub zmuszonych do wyjazdu z Francji. Diecezja Bajonny w metropolii Auch (obecnie Bordeaux) posiadała w miejscowości Bétharram wyższe seminarium duchowne. W 1827 profesorem filozofii w Bétharram został ks. Michał Garicoïts. Przekonany o potrzebie powstania nowego zgromadzenia misyjnego, założył on w 1835 stowarzyszenie księży do pracy misyjnej. Za patronat księża ci wybrali Najświętsze Serce Pana Jezusa, stąd pierwotna nazwa – Zgromadzenie Ojców od Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przez szereg lat zgromadzenie napotykało na szereg trudności, stwarzanych przez miejscowego biskupa diecezjalnego. Dopiero 30 lipca 1875 zakonnicy otrzymali dekret pochwalny z Rzymu, zaś oficjalne zatwierdzenie na prawie papieskim nastąpiło 5 września 1877^[2].

Początkowo zgromadzenie prowadziło dom fromacyjny dla młodzieży w Bétharram, do którego rodzice oddawali swoje dzieci, prosząc o ich katolickie wychowanie i wykształcenie. Wraz z baskijskimi imigrantami ojcowie z Bétharram wyjeżdżali do Ameryki Łacińskiej, zakładając placówki misyjne w Argentynie, Urugwaju, Paragwaju i Brazylii. W XX wieku powstały wspólnoty klasztorne we Włoszech, Hiszpanii, Belgii, Wielkiej Brytanii i Chinach (Junnan). Obecnie zgromadzenie posiada również klasztory w Wybrzeżu Kości Słoniowej, Republice Środkowoafrykańskiej, Izraelu, Palestynie, Indiach, Tajlandii i Wietnamie^[3][4]. W 2014 zgromadznie liczyło 326 zakonników (223 kapłanów) w 68 klasztorach^[5].

Lp	generał	urząd	narodowość
1.	Michel Garicoïts	1841-1863
2.	Jean Chirou	1863-1873
3.	Augusto Etchécopar	1873-1897
4.	Victor Bourdenne	1897-1909
5.	Pierre Estrate	1909-1910
6.	Hippolyte Paillas	1911-1935
7.	Denis Buzy	1935-1958
8.	Joseph Mirande	1958-1969
9.	Giovanni Trameri	1969-1975
10.	Pierre Grech	1975-1987
11.	Terence Sheridan	1987-1993
12.	Francesco Radaelli	1993-2005
13.	Gaspar Fernandez Perez	2005-2017
14.	Gustavo Eduardo Agín	od 2017

biskup	diecezja (lata)	narodowość
Lucien Bernard Lacoste	Dali w Chinach (1948-1983 de facto do 1950), Chiang Mai w Tajlandii (administrator 1959-1975)
Claudio Silvero Acosta	Coronel Oviedo w Paragwaju (1976-1998), Encarnación (pomocniczy 1998-2014)
Ignacio Gogorza	Coronel Oviedo w Paragwaju (1998-2001), Ciudad del Este (2001-2004), Encarnación (2004-2014)
Vincent Landel	Rabat w Maroku (arcybiskup 2001-2017)

• Strona oficjalna