Zespół obniżonego popędu seksualnego

Brak lub utrata potrzeb seksualnych
Klasyfikacje
ICD-10

F52.0

Zespół obniżonego popędu seksualnego (ang. hypoactive sexual desire disorder), dawniej hipolibidemia, oziębłość seksualna, u kobiet również frygidność[1] – zaburzenie seksualne charakteryzujące się przewlekłym lub nawracającym obniżeniem lub brakiem popędu płciowego, fantazji erotycznych oraz potrzeby podejmowania aktywności seksualnej[2][3].

Jest to jedno z częściej występujących zaburzeń seksualnych, w specjalistycznych ośrodkach może stanowić nawet 30–50%[2].

W skrajnej postaci hipolibidemia występuje rzadko, częściej jako okresowy zanik zainteresowania współżyciem seksualnym lub element zaburzeń psychotycznych wysuwający się na pierwszy plan w początkowym okresie choroby.

Kryteria diagnostyczne

  • brak zainteresowania aktywnością seksualną, zarówno partnerką/partnerem jak i masturbacją
  • niższy poziom aktywności seksualnej w porównaniu z przeszłością lub oczekiwaniami
  • zainicjowanie kontaktu seksualnego jest mniej prawdopodobne, choć hipolibidemia nie wyklucza satysfakcji seksualnej[4]
  • wynikające z powyższych objawów problemy w relacjach międzyludzkich, dyskomfort, niepokój czy depresja[3]

Przyczyny

Przy ocenie hipolibidemii należy brać pod uwagę wiek, płeć i kontekst sytuacyjny[2]. Przyczyny dzieli się na:

  • biologiczne: zaburzenia hormonalne, choroby przewlekłe, przyjmowanie leków, uzależnienia, czasem genetyczne
  • psychiczne: przewlekłe zmęczenie, stres, fobie seksualne, zaburzenia identyfikacji z płcią, ambiwalentna postawa wobec seksualności
  • partnerskie: nieatrakcyjność partnera, negatywne nastawienie do partnera, konflikty, rozczarowanie, monotonia, rutyna
  • kulturowe: uzależnienie od pornografii, przesyt seksem, stawianie zbyt wysokich wymagań, opieranie się presji kulturowej, medialna walka płci, rygoryzm religijny[2][4]

Leczenie

Powinno być przyczynowe.

  • farmakoterapia: leki o działaniu hormonalnym i pobudzające seksualnie
  • psychoterapia: indywidualna lub małżeńska
  • metody treningowe
  • wzbogacanie sztuki miłosnej[2][4]

Negatywne czynniki rokownicze

Według Rosena i Leiblum należą do nich istotne i ukrywane tajemnice więzi między partnerami, alkoholizm, narkomania, rygoryzm religijny, zaburzenia depresyjne, impotencja, zaburzenia obrazu ciała i ograniczenie się do farmakoterapii[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Co to jest frygidność, w jaki sposób leczyć owe schorzenie?. [w:] Psychologia i stosunki [on-line]. Informacyjny-rozrywkowy projekt WomanAdvice. [dostęp 2020-08-18]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f Zbigniew Lew-Starowicz: Seksuologia sądowa. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 67-69. ISBN 83-200-2448-X.
  3. ↑ a b Zygmunt Zdrojewicz: Tajemniczy świat kobiecego orgazmu. Wyd. II. Wrocław: Wydawnictwo Continuo, 2016, s. 81. ISBN 978-83-62182-58-9.
  4. ↑ a b c Zbigniew Lew-Starowicz: Zaburzenia seksualne w praktyce ogólnolekarskiej. Poznań: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 78-80. ISBN 83-89825-00-7.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.