Róża, żona Władysława Tyszkiewicza-Łohojskiego, * Jan Juliusz, * Zofia, żona Andrzeja Marii Franciszka Potockiego, * Artur, mąż Róży Marii Zamoyskiej, * Maria, żona Artura Antoniego Potockiego * Andrzej, mąż Zofii Róży Marii Tarnowskiej, córki Hieronima Jana, oraz Wendy Mary Kimpson
Zdzisław Tarnowski był posłem na galicyjski Sejm Krajowy i przywódcą stronnictwa konserwatywnego – Stronnictwa Prawicy Narodowej. W roku 1904 ufundował szpital w Tarnobrzegu, dziś noszący imię Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej. Jako lider partii współtworzył powstały 16 VIII 1914 r. w Krakowie Naczelny Komitet Narodowy koordynujący walkę o sprawę polską, początkowo jako reprezentacja wszystkich stronnictw galicyjskich i Koła Polskiego, później mniej reprezentatywny, który był najwyższą instancją w zakresie władzy politycznej, skarbowej i wojskowej polskich sił zbrojnych, tj. Legionów Polskich, de facto zakończył działalność w roku 1917, a formalnie w roku 1920. Opowiadał się za ścisłym współdziałaniem z Austro-Węgrami, z tych powodów zesłany przez władze carskie. Wraz z żoną Zofią wspierał miejscową ludność miejska i wiejską, tak polską, jak i żydowską w czasie wojennej biedy i głodu (Tarnobrzeg znajdował się stale na froncie albo między frontami), m.in. rozdając lub sprzedając za ułamek wartości żywność, leki i ubrania. W 1920 roku był członkiem prezydium Komitetu Obrony Państwowej w Krakowie[9]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 zadeklarował szereg działań dobroczynnych, w tym własnym kosztem wystawienie pluton konnych ochotników (ochotnicy dzikowscy), który walczył w składzie 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego[10]. W szeregach tego oddziału walczyło dwóch jego synów. 10 grudnia 1928 roku został uhonorowany przez korpus oficerski 8 pułk ułanów odznaką pamiątkową[11]. Ufundował też sierociniec w Tarnobrzegu, prowadzony przez siostry służebniczki (początek XX w.), oraz kościół we wsi Tarnowska Wola budowany w latach 1922–1928, a w latach 1924–1926 także kościół pod wezwaniem św. Stanisława w miejscowości Chmielów. Stronnictwo pod kierownictwem Zdzisława Tarnowskiego, wbrew namowom części członków, potępiło przewrót majowy1926 r., jednocześnie starając się o wyciągnięcie z dokonanego już zamachu stanu korzyści dla kraju, m.in. przez sformułowanie ex post celu zamachu i idącego za nim programu politycznego. W roku 1927, w dniach od 14 do 16 września, zorganizował w Dzikowie kongres konserwatystów, w którym wzięli udział współpracownicy marszałkaJ. Piłsudskiego, m.in. płk.Walery Sławek, w wyniku którego zawarto tzw. porozumienie dzikowskie, udzielające poparcia rządowi.
W 2020 roku ukazała się pierwsza biografia Tarnowskiego, "Zdzisław Tarnowski. Opowieść o panu na Dzikowie" Magdaleny Jastrzębskiej (Wydawnictwo LTW).
↑Wojciech Roszkowski, Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: Przegląd Historyczny, 1983, Tom 74 , Numer 2, s. 283
↑Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok1903, s. 836; 1904, s. 836; 1905, s. 835; 1906, s. 873; 1907, s. 873; 1908, s. 873; 1909, s. 831; 1910, s. 831; 1911, s. 1018; 1912, s. 978-979; 1913, s. 1006-1007; 1914, s. 1023;
↑Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 475.
↑W uznaniu zasług obywatelskich. 8 p.uł. ks. Józefa Poniatowskiego wręczył swą odznakę p. Tarnowskiemu, „Polska Zbrojna” Nr 344 z 12 grudnia 1928 roku, s. 4.