Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej

Na górze: prawidłowy radiogram klatki piersiowej; na dole: zapalenie płuc w przebiegu gorączki Q.
Wykonywanie zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej w latach 70. XX wieku w Warszawie
Wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej

Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, radiogram klatki piersiowej, rtg klatki piersiowej (ang. chest x-ray) – badanie radiologiczne polegające na przepuszczeniu przez klatkę piersiową kontrolowanych dawek promieni rentgenowskich, rzutowanych na prostopadłą płaszczyznę z detektorem tych promieni. Rtg klatki piersiowej, tzw. zdjęcie przeglądowe, jest najczęściej wykonywanym badaniem rentgenowskim w medycynie i powinno być pierwszym diagnostycznym badaniem u chorych z objawami choroby płuc. Badanie stanowi około 20% wszystkich badań obrazowych[1]. Jest stosunkowo szybkie i łatwe do wykonania, niedrogie i charakteryzuje się niskim promieniowaniem (około 0,01–0,03 skutecznej dawki mSv dla ekspozycji p-a). Odpowiada to czasowi równoważnemu promieniowaniu tła (promieniowanie jonizujące, które pochodzi z naturalnych źródeł na ziemi, z kosmosu i z wnętrza człowieka) wynoszącemu około 10 dni[2][3][4].

Badanie RTG klatki piersiowej wykonuje się w celu wykrycia lub wykluczenia chorób układu oddechowego, narządów śródpiersia, opłucnej, oraz w ograniczonym zakresie szkieletu kostnego klatki piersiowej i serca. Wyniki badań radiologicznych klatki piersiowej dostarczają wielu wyników, które w dużym stopniu wpływają na decyzje diagnostyczne i terapeutyczne[3].

Podstawy

Standardowe zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej wykonywane jest w projekcji tylno-przedniej. Niekiedy wykonuje się zdjęcie lewe boczne, rzadziej skośne. Czasem zdjęcie rentgenowskie wykonuje się po bezpośrednim podaniu doustnie środka cieniującego, celem lepszej oceny przełyku oraz śródpiersia[1].

Przenośne aparaty rentgenowskie często nie zapewniają zdjęć o optymalnej jakości dlatego powinno się z nich korzystać wyłącznie w stanach uniemożliwiających transport chorego do pracowni radiologicznej[1].

Zalety badania

RTG klatki piersiowej jest często niezastąpionym badaniem diagnostycznym układu oddechowego:

  • pozwala ocenić upowietrzenie płuc
  • różnicuje odmę, niedodmę, płyn w opłucnej
  • pozwala wykryć zmiany w miąższu płuc (zapalne i nowotworowe)
  • pozwala wykryć nieprawidłowości okolicznych węzłów chłonnych.

Badanie to umożliwia także pobieżną ocenę układu sercowo-naczyniowego, pozwala wyciągnąć wnioski na temat wydolności mięśnia sercowego oraz w sposób pośredni wnioskować na temat nasilenia zmian miażdżycowych w organizmie, a także o zmianach związanych z nadciśnieniem tętniczym.

Jest pomocne w diagnozowaniu następujących chorób:

Wskazania

Jest to badanie przydatne w identyfikacji nieprawidłowości w zakresie[1]:

  • schorzenia w obrębie klatki piersiowej dotyczące serca, miąższu płucnego, opłucnej, przepony, oraz wnęk
  • obrażenia klatki piersiowej
  • zaburzenia rozwojowe narządów klatki piersiowej
  • ocena badania wykonywanego przed i po operacji klatki piersiowej
  • badania okresowe

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mark H. Beers, Robert S. Porter, Thomas V. Jones, Justin L. Kaplan, Michael Berkwits(Redaktorzy): The Merck Manual-Podręcznik diagnostyki i terapii. Elsevier Urban&Partner, 2006, s. 479, język polski, ISBN 978-83-60290-99-6
  2. ↑ Grenzwerte im Strahlenschutz. www.bfs.de. [dostęp 2024-01-25]. (niem.).
  3. ↑ a b Röntgen-Thorax. flexikon.doccheck.com. [dostęp 2024-01-25]. (niem.).
  4. ↑ Promieniowanie jonizujące w życiu codziennym.. www.gov.pl. [dostęp 2024-01-25]. (pol.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.