Zbrodnia i kara (ros. Преступление и наказание, Priestuplenije i nakazanije) – składający się z dwóch części dramat filmowy produkcji ZSRR z 1970 roku, oparty na powieści Fiodora Dostojewskiego pod tym samym tytułem.
Opis fabuły
Dwudziestotrzyletni były student prawa, Rodion Raskolnikow, uważa, iż jest ponad prawem - wymyślił on teorię, w myśl której pewni ludzie mają prawo zabijać, by osiągnąć swoje cele. Doprowadza go to do zabójstwa starej lichwiarki Alony Iwanowny (której był klientem) oraz przypadkowego świadka, jej siostry Lizawiety. Podwójne morderstwo doprowadza go do wyczerpania psychicznego, którego objawami są między innymi gorączka, majaczenie i "wybuchowy" nastrój. Przykuwa to uwagę sędziego śledczego Porfirego Pietrowicza podczas rutynowej wizyty Raskolnikowa na policji, co wzmaga w śledczym przekonanie, że to właśnie Raskolnikow jest sprawcą. Tymczasem do Petersburga przyjeżdżają matka i siostra Raskolnikowa. Ta ostatnia chce wyjść za Piotra Łużyna, ale Raskolnikow powoduje zerwanie zaręczyn. Poznaje również Sonię, młodą prostytutkę. Jest ona córką zmarłego nagle urzędnika-alkoholika, Marmieładowa, na pogrzeb którego Raskolnikow dał jego żonie swoje ostatnie pieniądze. Uwagę Raskolnikowa przykuwa charakter Sonii, wskutek czego postanawia się przyznać jej do zbrodni. Sonia twierdzi, że Raskolnikow powinien przyznać się policji do morderstwa, a ona pojedzie za nim na Syberię. Nieoczekiwanie podobne zalecenie wydaje sędzia śledczy Porfiry, twierdząc, iż Raskolnikow, przyznając się, otrzyma łagodną karę (w tym czasie kłamliwie oskarżał siebie o zabójstwo sekciarz Mikołka). Po wahaniach i próbach usprawiedliwienia siebie Raskolnikow decyduje przyznać się do winy.
Obsada
Wersja polska
Obsada:
i inni
Przypisy
- ↑ a b Idziemy do kina. „Film”. 44, s. 15, 1970-11-01. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
Linki zewnętrzne