Zbiornik gazu na Naramowicach w Poznaniu

Zbiornik gazu na Naramowicach w Poznaniu
Ilustracja
Widok w 1993
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Rubież 46

Wysokość całkowita

80 m

Rozpoczęcie budowy

1942

Ukończenie budowy

1955

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zbiornik gazu na Naramowicach w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zbiornik gazu na Naramowicach w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zbiornik gazu na Naramowicach w Poznaniu”
Ziemia52°27′17″N 16°57′20″E/52,454722 16,955556

Zbiornik gazu na Naramowicach – zbiornik gazu, który zlokalizowany był przy ul. Rubież na Naramowicach w Poznaniu. Rozebrany w 1995 roku.

Historia

Budowę betonowo-stalowego, dwudziestobocznego[1] obiektu rozpoczęto w 1942, kiedy to okupant hitlerowski wznosił go rękami jeńców angielskich (gazociąg doprowadzający budowali jeńcy włoscy). Do prac nie używano urządzeń dźwigowych. Zastosowano unikalną technologię – kolejne elementy budowli montowano przy użyciu membrany (360 ton[2]) unoszonej strumieniem powietrza płynącym ze specjalnej dmuchawy[1]. Niemcy nie dokończyli budowy (udało im się zrealizować około 50% prac[1]) – została ona ukończona 31 grudnia[1] 1955. Konstrukcja była nitowana, a do budowy zużyto sześć wagonów nitów. Po zbudowaniu był największą budowlą techniczną w mieście, posiadając wymiary: wysokość – 80 m, średnica – 44 m, objętość 100.000 m³ gazu, obwód – 140 m[1][3]. Na szczyt prowadziły kręcone schody (358 stopni)[1]. Według niesprawdzonych przekazów mógł służyć nie do przechowywania gazu, lecz do ukrywania tajnych instalacji wojskowych[4].

W 1981 miasto przeszło na gaz ziemny z sieci i zbiornik wyłączono z użycia. Planowano m.in. przerobić go na magazyny[1]. 23 lipca 1995 o godz. 16.30[1] dach zbiornika został wysadzony w powietrze przez katowicką firmę „Pirotech”[2] (20 półkilogramowych ładunków dynamitu skalnego[1]), a reszta pocięta i wywieziona na złom w ciągu trzech miesięcy[4] (Huta Częstochowa[2]). Operacją kierował płk dr Jan Marzec z Wyższej Szkoły Oficerskiej Inżynierii Wojskowej we Wrocławiu[1].

W miejscu zbiornika powstał Poznański Park Naukowo-Technologiczny[1][4].

Zobacz też

W pobliżu: Szkoła Podstawowa nr 60, dwór naramowicki.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Poznań. Nasze Miasto, Naramowice: Wielki wybuch zbiornika gazu
  2. ↑ a b c spo, Wielkość i upadek kolosa, w: Głos Wielkopolski, 26-27.4.2003, s.12
  3. ↑ Miasto.Poznaj.pl, ZBIORNIK GAZU CZY WIEŻA SPADOCHRONOWA
  4. ↑ a b c Naramowice24.pl Historia. O Naramowicach. [dostęp 2016-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-25)].