W 1971 roku ukończył Technikum Górnicze Ministerstwa Górnictwa i Energetyki w Katowicach. Od 1 lipca pracował w KWK Wujek. 1 stycznia 1974 rozpoczął pracę w KWK Śląsk, a od 12 lutego tego samego roku powrócić do KWK Wujek. W latach 1972–1979 był piłkarzem Klubu Sportowego Rozwój Katowice działającego przy KWK Wujek w Katowicach[1].
Bezpartyjny, członek NSZZ „Solidarność”. W dniach 14–16 grudnia 1981 na terenie kopalni brał udział w strajku okupacyjnym, który wybuchł na znak sprzeciwu wobec wprowadzenia stanu wojennego. 16 grudnia 1981 podczas pacyfikacji KWK „Wujek” przez oddziały MO i ZOMO został śmiertelnie postrzelony z broni maszynowej, jedna kula trafiła udo prawej nogi, druga w lewe płuco, a trzecia w serce. Pogrzeb odbył się 21 grudnia 1981 na cmentarzu w Katowicach-Piotrowicach. Żonaty, miał dwoje dzieci: córkę (ur. 1976) i syna (ur. 1978)[1][2][3].
↑Przemysław Miśkiewicz, Jędrzej Lipski, Robert Dyja, 25. rocznica pacyfikacji Kopalni Wujek – dodatek specjalny Dziennika Zachodniego nr 293, 16 grudnia 2006, s. XV.
↑RobertR.CiupaRobertR., BogusławB.TraczBogusławB., Wujek '81: strajk i pacyfikacja, Katowice: Śląskie Centrum Wolności i Solidarności, 2016, s. 175, ISBN 978-83-942030-6-1 [dostęp 2023-09-30].