|
Państwo
|
Japonia
|
Data i miejsce urodzenia
|
25 grudnia 1986 Tokio
|
Wzrost
|
166 cm
|
Gra
|
leworęczna, oburęczny backhand
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
0 WTA, 3 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
142 (30 listopada 2009)
|
Australian Open
|
2Q (2014)
|
Roland Garros
|
2Q (2012)
|
Wimbledon
|
3Q (2012)
|
US Open
|
1R (2009)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0 WTA, 14 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
150 (19 kwietnia 2010)
|
Dorobek medalowy
|
|
Yurika Sema (jap. 瀬間友里加 Sema Yurika; ur. 25 grudnia 1986 w Tokio) – japońska tenisistka.
Zadebiutowała w kwietniu 2003 roku w kwalifikacjach do turnieju ITF w Yamaguchi, otrzymawszy od organizatorów dziką kartę. Udanie przeszła kwalifikacje i w turnieju głównym doszła do drugiej rundy. W listopadzie tego samego roku, na podobnym turnieju w Sutamie, osiągnęła ćwierćfinał imprezy w grze pojedynczej i półfinał w grze podwójnej (w parze z siostrą Eriką Sema). W 2004 roku doszła do finału turnieju w Hiroszimie, w którym przegrała z Australijką Emily Hewson oraz wygrała turniej w Tokio, pokonując w finale rodaczkę, Erikę Takao.
W 2005 roku wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju WTA w Tokio ale nie dostała się do fazy głównej, przegrywając z drugiej rundzie z Koreanką Cho Yoon-jeong. Po raz pierwszy w karierze wystąpiła w turnieju głównym WTA w Bengaluru, w 2007 roku. Po przejściu kwalifikacji wygrała pierwsze dwie rundy, pokonując w pierwszej Julianę Fedak i w drugiej Juliję Bejhelzimer a przegrywając w ćwierćfinale z Marą Santangelo. Jeszcze tego samego roku spróbowała swoich sił, biorąc udział w kwalifikacjach do turniejów wielkoszlemowych Roland Garros i US Open. W obu przypadkach nie udało jej się jednak przejść kwalifikacji. Sztuka ta udała jej się dwa lata później, w US Open, gdzie pokonując w kwalifikacjach Anne Kremer, Kimiko Date i Anę Tatiszwili dostała się do turnieju głównego, w którym po trzysetowym meczu przegrała z Anną Czakwetadze. Było to jej największe osiągnięcie w występach w Wielkim Szlemie.
W sumie wygrała trzy turnieje singlowe i czternaście deblowych rangi ITF.
Wygrane turnieje ITF
Gra pojedyncza
Bibliografia