PROFILPELAJAR.COM

XIII Balonowy Puchar Gordona Bennetta
Bruksela (1923)	Bruksela (1925)
	; Start balonów w Brukseli
Data	15 czerwca 1924
Miejscowość	Bruksela
Organizator	FAI
Liczba zawodników	17 załóg
Liczba reprezentacji	7
	Zwycięzcy
Belgia	Ernest Demuyter; Leon Coeckelbergh
	Multimedia w Wikimedia Commons

XIII Puchar Gordona Bennetta (balonowy) – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane 15 czerwca 1924 roku w Brukseli.

Historia

Zawody zorganizowano na terenie Solbosch Plain pod Brukselą. Start zawodników oglądało 200 000 widzów na miejscach dla nich przygotowanych^[1] i około 100 000, którym nie udało się wejść^[2]. Ernest Demuyter już dwukrotnie wygrał zawody. W razie trzeciej z kolei wygranej puchar ufundowany przez Gordona Bennetta mógł przejść na własność Aeroklubu belgijskiego. Oprócz Belga za faworytów uważani byli: Harry E. Honeywell i Maurice Bienaimé^[3]. Francja pierwsza zgłosiła udział 3 zespołów w zawodach. Wśród zawodników znalazł się Maurice Bienaime, zwycięzca zawodów w 1912 roku i Georges Cormier, zwycięzca Grand Prix Francji w 1923 roku^[4]. Udział w zawodach zgłosiło 7 krajów: Belgia, Francja, Stany Zjednoczone, Hiszpania, Szwajcaria, Włochy i Wielka Brytania^[3].

Uczestnicy


Zajęte miejsce	Balon^[5]	Załoga pilot pomocnik pilota^[6]	Kraj	Czas lotu [h]	Odległość [w km]^[6]	Miejsce lądowania Państwo miejsce (najbliższe duże miasto)^[6]
1.	Belgica	Ernest Demuyter Leon Coeckelbergh	Belgia	43:16	714,00	Wielka Brytania St Abb's Head
2.	Ville de Bordeaux	Fernand Laporte E. Jacqmotte	Francja	33:18	330,00	Wielka Brytania Shoreham
3.	Ciampino V	Giuseppe di Valle Eraldo Ilari	Włochy	21:34	301,00	Francja Thiergeville-les-Fecamp
4.	Aerostiere III	cap. Giovanni Grassi Ugo Medori	Włochy	26:55	295,00	Francja Ecullez, Moret
5.	Espero	R. Casas Mr. J. Jaurequy	Hiszpania	24:45	286,00	Francja Rhodon
6.	Uncle Sam	Harry E. Honeywell^[7]C.W. Timmons	Stany Zjednoczone	21:20	284,00	Francja Gouy par Boos
7.	Margaret^[8]	kpt. Percival Green Spencer John Berry	Wielka Brytania	21:45	256,00	Francja Dieppe
8.	Hellvetia	Paul Armbruster dr Otto Bachmann	Szwajcaria	29:40	222,00	Francja Saint-Martin-au-Bosc
9.	Capitan Penaranda	V. Balbas E. Maldonado	Hiszpania	31:10	222,00	Francja Gamaches
10.	La Piccardie	Maurice Bienaimé lt. Rene Latu	Francja	28:00	213,00	Francja Bray Rully (Oise)
11.	Banshee III^[8]	Frederick Walker Baldwin Lord. Grosvenor	Wielka Brytania	23:20	212,00	Francja Moineville
12.	Ville de Bruxelles	Mathieu Labrousse com. M. Dewandre	Belgia	24:45	207,00	Francja Saint Gengoulph
13.	Fernandez Duro	J. La Llave E. Magdalena	Hiszpania	35:53	173,00	Francja Bergneuilles (Lottinghen)
14.	Godyear III	Ward Van Orman Carl K. Wollan	Stany Zjednoczone	35:17	170,00	Holandia Amstelveen (Amsterdam)
15.	Anjou IV	Georges Cormier	Francja	23:35	144,00	Francja Herpy (Chateau Porcien)
16.	US Army	Norman W. Peek^[7] William Gray	Stany Zjednoczone	24:30	128,00	Belgia Ligneuville (Malmedy)
17.	Prince Leopold	Alexander Veenstra Philippe Quersin	Belgia	33:20	112,00	Belgia Leffinghe (Ostenda)

Przebieg zawodów

Mapa z zaznaczonym miejscem lądowania poszczególnych załóg podczas zawodów

Po 16 po południu jako pierwszy wystartował belgijski balon z Demuyterem jako pilotem. Kolejność startu pozostałych balonów: La Piccardie, Hellvetia, Godyear III, Aerostiere III, Margaret, Fernandez Duro, Ville de Bruxelles, Ville de Bordeaux, Uncle Sam, Ciampino V, Banshee III, Capitan Penaranda, Prince Leopold, Anjou, US Army, Espero^[9].

Startujące balony miały problem z wiatrem, który zmieniał kierunek. Alexander Veenstra wpierw poleciał w kierunku Niemiec i po przelocie nad Zagłębiem Ruhry wróciła nad Brukselę. Po lądowaniu niedaleko Ostendy zajął ostatnie miejsce. Van Orman wylądował pod Amsterdamem po 35 godzinach lotu. Dwie francuskie załogi nie odniosły sukcesu, natomiast Laporte na balonie Ville de Bordeau pod koniec wyścigu przeleciał nad kanałem i wylądował w Sussex zdobywając 2 miejsce. W Szkocji wylądował zwycięzca wyścigu E. Demuyter^[9].

Ernest Demyuter po powrocie do Brukseli 21 czerwca został powitany przez 50 000 rodaków, którzy czekali na niego pomimo padającego deszczu. Po powitaniu przez księcia Leopolda został zaproszony do ratusza^[10].

Odznaczenia

21 czerwca belgijska zwycięska drużyna została przyjęta przez króla Alberta. Ten odznaczył Ernesta Demuytera Orderem Leopolda^[11].

Przypisy

↑ 200,000 see flyers start Bennett Race, „Evening Star”, 16 czerwca 1924, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29] .
↑ R.E.R.E. O'Neil R.E.R.E., Gordon Bennett Balloon Race, [w:] U.S. Air Services, t. T. 9, Air Service Publishing Company, 1924, s. 39-40 [dostęp 2020-01-29] (ang.).
↑ ^a ^b Storms may delay Bennett Cup Race, „Evening Star”, 14 czerwca 1924, s. 22, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29] .
↑ Names Balloon team, „New Britain Herald”, 28 maja 1924, s. 14, ISSN 2643-4954 [dostęp 2020-01-29] .
↑ Bruksela, Belgia 1924 - Zawody o Puchar Gordona Bennetta - Balony - Medale na skrzydłach [online], medalenaskrzydlach.pl [dostęp 2020-01-19] .
↑ ^a ^b ^c 13th Coupe Aéronautique Gordon Bennett – Gordon Bennett Legend & History [online] [dostęp 2020-01-19] (ang.).
↑ ^a ^b Balloon Race Puts 3 in World Event, „Evening Star”, 26 kwietnia 1924, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-19] .
↑ ^a ^b John Dunville Dunville. [online] [dostęp 2020-01-17] .
↑ ^a ^b La CouGordon-Bennet 1924, „L'Aérophile” (nr 13-14), Gallica, 15 lipca 1924, s. 227-230 [dostęp 2020-01-29] (fr.).
↑ Belgian balloonist honored in Brusseles, „Evening Star”, 21 czerwca 1924, s. 12, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29] .
↑ National Endowment for theN.E.t. Humanities National Endowment for theN.E.t., De Muyter Dines With King, „Evening Star”, 22 czerwca 1924, s. 21, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-19] .