Wybory parlamentarne we Włoszech w 1996 roku odbyły się 21 kwietnia 1996. W ich wyniku wybrano członków Izby Deputowanych i Senatu XIII kadencji. Były to wybory przedterminowe, przeprowadzone dwa lata po również przedterminowych wyborach do parlamentu XII kadencji.

Potrzeba kolejnych wyborów wynikała z rozpadu koalicji tworzącej rząd Silvia Berlusconiego i niemożności wyłonienia stabilnej większości. Wybory zakończyły się zwycięstwem lewicy skupionej wokół Drzewa Oliwnego, która większość w parlamencie uzyskała dzięki współpracy z komunistami.

Ordynacja wyborcza do obu izb przewidywała wybory mieszane. W okręgach jednomandatowych wybierano 475 posłów i 232 senatorów. 155 członków Izby Deputowanych i 83 członków Senatu zostało wyłonionych proporcjonalnie. Przed wyborami ponownie zorganizowały się dwa bloki centroprawicy i centrolewicy, które wystawiły wspólne listy w wyborach senackich oraz w wyborach większościowych do niższej izby parlamentu.

Centrolewicowe Drzewo Oliwne (Ulivo), na czele którego stanął Romano Prodi, utworzyły postkomunistyczna Demokratyczna Partia Lewicy, koalicja Ludowcy na rzecz Prodiego (głównie Włoska Partia Ludowa, poza tym Włoska Partia Republikańska, Unia Demokratyczna, lista popierana przez SVP), Odnowienie Włoskie i Federacja Zielonych.

Centroprawicowy Biegun na rzecz Wolności (Polo per le Libertà), kierowany przez Silvia Berlusconiego, powołały Forza Italia, Sojusz Narodowy, a także koalicja partii chadeckich (Centrum Chrześcijańsko-Demokratyczne i Zjednoczeni Chrześcijańscy Demokraci).

Samodzielnie wystartowały m.in. skrajnie lewicowe Odrodzenie Komunistyczne (wystawiające listy pod nazwą Postępowcy i posiadające pakt o współpracy z lewicą), Liga Północna, a także środowisko radykałów skupione wokół Marca Pannelli.

Parlament przetrwał całą pięcioletnią kadencję, w trakcie której centrolewica współtworzyła cztery kolejne rządy.

Kwota proporcjonalna

Okręgi jednomandatowe

• Archivio Storico delle Elezioni. interno.it. [dostęp 2016-11-19]. (wł.).