Wyścig Pokoju 1952

1951 1953
Data	30 kwietnia-13 maja 1952
Etapów	12
Dystans	2135 km
Czas zwycięzcy	57h 06’17’’ (37,387 km/h)
Zgłoszenia	94 kolarzy
Ukończyło wyścig	65 kolarzy
Podium
Pierwsze miejsce	Ian Steel
Drugie miejsce	Jan Veselý
Trzecie miejsce	Jan Stabliński
Pozostałe klasyfikacje
Drużynowa	Anglia

V edycja Wyścigu Pokoju (fr. Course de la Paix) miała miejsce między 30 kwietnia i 12 maja 1952 roku. Do organizatorów – polskiej Trybuny Ludu i czechosłowackiego Rudého Práva dołączyła redakcja gazety z NRD Neues Deutschland i Związek Kolarski NRD. Po raz pierwszy w swojej historii wyścig prowadził przez terytorium NRD. Odbywał się na trasie z Warszawy przez Berlin do Pragi i miał długość 2153 km. W klasyfikacji indywidualnej zwyciężył reprezentujący Wielką Brytanię Szkot Ian Steel. W klasyfikacji drużynowej zwyciężyła pierwszy raz w historii reprezentacja Wielkiej Brytanii. Sędzią głównym wyścigu był Polak Stanisław Cieślak.

Kolarze startujący w wyścigu zaczęli otrzymywać dodatkowe nagrody. Przewodniczący Rady Państwa ufundował puchar dla najlepszej drużyny na polskiej części wyścigu, a premier dla najlepszego kolarza na tej części wyścigu (podobne nagrody ufundowane zostały w NRD i Czechosłowacji). Od 1952 r. wyścigowi towarzyszył również charakterystyczny hejnał. W regulaminie zmieniono kolor koszulek dla drużynowych liderów wyścigu. Od tej edycji mieli oni jechać w niebieskich koszulkach z symbolem białego gołębia na piersi. Nadal utrzymano restrykcyjne kary dotyczące naprawy rowerów.

W wyścigu wystartowało 94 kolarzy, spośród których 65 dotarło do mety w Warszawie. Byli oni członkami 16 zespołów. Po raz pierwszy w wyścigu udział wzięli kolarze z Austrii, Belgii i Holandii. Reprezentacje Francji, Finlandii i Włoch zostały wystawione przez robotnicze związki sportowe: francuski Fédération Sportive et Gymnique du Travail (FSGT), fiński Työväenen Urheiluliitto (TUL) oraz włoski Unione Italiana Sport Per tutti (UISP). Większość drużyn składała się z 6 zawodników. Wyjątkiem były zespoły Francji, Włoch i Polonii francuskiej złożone z pięciu kolarzy. W wyścigu udział wziął również jeden kolarz z Albanii Piro Anghelli. Zespoły i kolarze, którzy wzięli udział w 5. edycji Wyścigu Pokoju:

ANGLIA				RUMUNIA
1	Bevis Wood	4	Ken Jowett	55	Ervant Norhadian	58	Marin Dumitrescu
2	Frank Seel	5	Ian Steel	56	Constantin Șandru	59	Nicolae Maxim
3	Leslie Scales	6	John Greenfield	57	Petre Nuță	60	Nicolae Chicomban
AUSTRIA				WOLNE TERYTORIUM TRIESTU (drużyna robotnicza)
7	Alfred Sitzwohl	10	Johann Karlik	61	Giuliano Donadell	64	Livio Zanolla
8	Franz Deutsch	11	Karl Cerkovnik	62	Giuseppe Bordon	65	Merano Mallich
9	Franz Weißenbacher	12	Franz Skrucny	63	Enrico Sossi	66	Vittorio Zorzenon
BELGIA				WĘGRY
13	Gustav Verschueren	16	Robert Raymond	67	Tibor Vida	70	Gyula Domjan
14	Raymond Vanhoven	17	Joseph Bauwens	68	Gyula Sere	71	Mihály Mayer
15	Frans van Looveren	18	Josef Verhelst	69	Pál Kucsera	72	Lajos Szabó
BUŁGARIA				WŁOCHY (UISP)
19	Dimityr Bobczew	22	Dimityr Kolew	73	Domenico Perotti	76	Alberto Ferri
20	Bojan Kocew	23	Miłko Rusew	74	Edmondo Galotta	77	Luigi Federici
21	Petyr Georgiew	24	Ilija Wełczew	75	Francesco Parisini	78	numer nieprzydzielony
DANIA				NIEMIECKA REPUBLIKA DEMOKRATYCZNA
25	Gunnar Røpke	28	Finn Christoffersen	79	Rudi Kirchhoff	82	Gustav-Adolf Schur
26	Christian Pedersen	29	Frank Skov Jensen	80	Heinz Gleinig	83	Bernhard Trefflich
27	Helge Hansen	30	Jørgen Falkbøll	81	Paul Dinter	84	Horst Gaede
FINLANDIA (TUL)				CZECHOSŁOWACJA
31	Onni Niemi	34	Sulo Punkinen	85	Jan Veselý	88	Jan Kněžourek
32	Veikko Haaga	35	Eino Salminen	86	Karel Nesl	89	Josef Skořepa
33	Veikko Kasslin	36	Vaino Kasslin	87	Stanislav Svoboda	90	Lubomír Puklický
FRANCJA (FSGT)				POLONIA FRANCUSKA
37	Eugène Garnier	40	Gabriel Audemard	91	Jan Stabliński	94	Ryszard Kruszyna
38	André Laurent	41	Pierre Favier	92	Jan Kuźnicki	95	Konrad Lipka
39	Robert Jonet			93	Henryk Seliga
HOLANDIA				POLSKA
43	Albertus Donker	46	Daniël de Groot	97	Henryk Hadasik	100	Stanisław Królak
44	Johannes La Grouw	47	Johannes van Ingen	98	Jerzy Jarząbek	101	Wacław Wrzesiński
45	Wilhelmus Remkes	48	André van Neerden	99	Władysław Klabiński	102	Wacław Wójcik
ALBANIA (INDYWIDUALNIE)
102a	Piro Anghelli

5. edycja Wyścigu Pokoju była najdłuższa z dotychczasowych. Liczyła 2135 km podzielonych na dwanaście etapów i rozpoczynała się w Warszawie, a kończyła w Pradze. Po raz pierwszy w historii kolarze jechali również przez terytorium NRD. Pierwsze cztery etapy prowadziły przez terytorium Polski. Szósty etap rozpoczynał się we Wrocławiu a kończył w nadgranicznym Görlitz już na terenie NRD. Kolejne cztery etapy prowadziły właśnie przez to państwo, a meta jednego z etapów i start kolejnego miały miejsce w Berlinie (w jego wschodniej części). Ostatnie trzy etapy, które poprzedził dzień przerwy w całości rozgrywane były na terenie Czechosłowacji. Najdłuższym etapem był, liczący 223 km, III etap z Łodzi do Chorzowa. Najkrótszym etapem był etap I dookoła Warszawy liczący 105 km.

W 5. edycji Wyścigu Pokoju z bardzo dobrej strony pokazał się Jan Stabliński jadący w barwach Polonii Francuskiej, który był liderem na półmetku wyścigu. Cały czas toczył on walkę z Belgami, Holendrami, reprezentantem Czechosłowacji Janem Veselým, reprezentantami NRD, Bułgarami Miłko Rusewem i Dimityrem Bobczewem oraz Austriakiem Franzem Deutschem. Później jednak do głosu doszli jadący świetnie zespołowo reprezentanci Wielkiej Brytanii z Ianem Steelem na czele. Rozpoczęli oni swój atak na VII etapie, na VIII jeszcze raz go ponowili. Dzięki temu Steel zdobył żółtą koszulkę lidera wyścigu a na kolejnym etapie przyjeżdżając w czołówce umocnił się na tej pozycji i później mógł już spokojnie kontrolować sytuacje a jego koledzy pilnować tryumfu w klasyfikacji drużynowej wyścigu. Ostatecznie wyścig zakończył się jedynym w historii tryumfem reprezentanta i drużyny Wielkiej Brytanii w klasyfikacjach indywidualnej i drużynowej.

Pierwszy, najkrótszy etap 5. edycji Wyścigu Pokoju był rywalizacją kolarzy z Belgii i Czechosłowacji. Ostatecznie zwycięzcą został Belg Gustav Verschuren, któremu udało się odskoczyć nieco od peletonu i samotnie minąć linię mety. Przed główną grupa przyjechał również jego kolega z reprezentacji Joseph Verhelst. Z głównej grupy najlepiej finiszowali kolarze czechosłowaccy Jana Veselý i Stanislav Svoboda. Dzięki takim wynikom pierwszym liderem w klasyfikacji drużynowej z została Belgia. Etap ten zakończył się natomiast klęską dla reprezentacji Polski. Najlepszy z Polaków Jerzy Jarząbek ukończył etap na 65. miejscu. Reprezentacja Polski została sklasyfikowana na ostatnim 16. miejscu w klasyfikacji drużynowej ze stratą piętnastu minut do Belgów (pozostałe piętnaście reprezentacji miało nikłą stratę do liderów). Na taką sytuację wpływ miała narzucona odgórnie taktyka, w myśl której polscy zawodnicy podzieleni zostali na pary i jeżeli któryś z zawodników miał defekt, drugi miał zostać mu do pomocy. Jako pierwszy defekt miał Władysław Klabiński, któremu do pomocy został drugi z „pary” Stanisław Królak. Nie mieli oni jednak szansy dogonić pędzącego peletonu. Później od głównej grupy odstał Wacław Wójcik, następnie dętki przebijali Henryk Hadasik i Wacław Wrzesiński, a na koniec ostatni z Polaków jadących w głównej grupie – Jerzy Jarząbek, uczestniczył w kraksie na ulicach Warszawy i również stracił nieco w stosunku do zwycięzców.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Gustav Verschueren	2:35,14
2.	Josef Verhelst	+0,24
3.	Jan Veselý	+0,37
4.	Stanislav Svoboda	+0,37
5.	Raymond Vanhoven	+0,37
6.	Eugène Garnier	+0,37
7.	Gunnar Røpke	+0,37
8.	Rudi Kirchhoff	+0,37
9.	Alfred Sitzwohl	+0,37
10.	Johannes La Grouw	+0,37

Drugi etap, ponownie był etapem krótkim, który rozstrzygnął się w końcówce. Tym razem długi finisz wygrał reprezentant Czechosłowacji Stanislav Svoboda, który pokonał Belga Fransa van Loverena. Wyprzedzili oni główną grupę o nieco ponad dziesięć sekund. Lider wyścigu Gustav Verschueren przyjechał poza czołową dziesiątką, jednak utrzymał prowadzenie w klasyfikacji generalnej, podobnie jak reprezentacja Belgii w klasyfikacji drużynowej. Polacy znowu zaprezentowali się bardzo słabo. Najlepszy z nich Wacław Wójcik ukończył etap na 43. miejscu ze stratą ponad minuty do zwycięzcy. Reprezentacja Polski znowu została sklasyfikowana na 16. (ostatnim) miejscu, a jej strata do liderów powiększyła się o kolejne cztery minuty.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Stanislav Svoboda	3:51,15
2.	Frans van Looveren	+0,00
3.	Jan Veselý	+0,11
4.	Christian Pedersen	+0,11
5.	Jan Kněžourek	+0,12
6.	John Greenfield	+0,13
7.	André van Neerden	+0,14
8.	Wilhelmus Remkes	+0,15
9.	Petyr Georgiew	+0,16
10.	Daniël de Groot	+0,17

Trzeci etap 5. edycji Wyścigu Pokoju był też jej najdłuższym etapem. Jego bohaterem został zawodnik zespołu Polonii Francuskiej, późniejszy mistrz świata Jan Stabliński. Wygrał on etap po samotnej ucieczce z przewagą ponad minuty nad drugim na mecie Holendrem Daanem de Groot. Lider wyścigu Belg Gustav Verschueren przyjechał na metę czwarty, dzięki czemu Stabliński został nowym liderem wyścigu. Dobra postawa Niemców z NRD spowodowała, że zespół NRD został nowym liderem w klasyfikacji drużynowej. Po koszmarnej jeździe na pierwszych dwóch etapach z nieco lepszej strony pokazali się Polacy. Najlepszy z nich Henryk Hadasik zajął 8. miejsce, a reprezentacja awansowała na siódmą lokatę, choć jej strata do liderów znów się powiększyła.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Jan Stabliński	5:17,04
2.	Daniël de Groot	+1,07
3.	Jørgen Falkbøll	+1,09
4.	Gustav Verschueren	+1,10
5.	Constantin Șandru	+1,11
6.	Heinz Gleinig	+1,14
7.	Bernhard Trefflich	+1,14
8.	Henryk Hadasik	+1,29
9.	Johannes van Ingen	+1,44
10.	Christian Pedersen	+3,03

Czwarty etap wyścigu zakończył się ponownie zwycięstwem kolarzy, którzy zdecydowali się na ucieczkę. Wygrał Bułgar Dimityr Bobczew, a tuż za nim linię mety minął reprezentant NRD Gustav-Adolf Schur. Na finiszu odskoczyli oni od Duńczyka Jörgena Falkbølla. Lider wyścigu Jan Stabliński kontrolował sytuację i minął linię mety na piątym miejscu ze stratą około trzech minut do zwycięzcy. Z niezłej strony pokazali się Polacy, którzy zespołowo wygrali etap. Dwóch z nich znalazło się w pierwszej dziesiątce. W klasyfikacji drużynowej prowadzenie utrzymała drużyna NRD.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Dimityr Bobczew	4:37,43
2.	Gustav-Adolf Schur	+0,00
3.	Jørgen Falkbøll	+0,17
4.	Daniël de Groot	+2,53
5.	Jan Stabliński	+3,03
6.	Gustav Verschueren	+3,03
7.	Jan Veselý	+3,18
8.	Władysław Klabiński	+3,18
9.	Stanisław Królak	+3,18
10.	Ian Steel	+3,25

Piąty etap, kończył polską część 5. edycji Wyścigu Pokoju. Meta usytuowana była w nadgranicznym Görlitz już po stronie NRD. Na tym etapie ponownie z dobrej strony pokazał się lider wyścigu Jan Stabliński z Polonii Francuskiej. Na metę dojechał w dwuosobowej ucieczce z Bułgarem Miłko Rusewem, który wygrał ten etap. Stabliński umocnił się na pozycji lidera i wielu zaczęło upatrywać w nim faworyta do wygrania całego wyścigu. W klasyfikacji drużynowej prowadziła nadal reprezentacja NRD.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Miłko Rusew	4:45,13
2.	Jan Stabliński	+0,02
3.	Jan Veselý	+1,21
4.	Stanislav Svoboda	+1,21
5.	Gustav Verschueren	+2,16
6.	Daniël de Groot	+2,20
7.	Robert Jonet	+3,02
8.	John Greenfield	+3,11
9.	Gustav-Adolf Schur	+3,21
10.	Ian Steel	+5,42

Szósty etap 5. edycji Wyścigu Pokoju, który odbył się po dniu odpoczynku, był popisem jednego kolarza, Austriaka Franza Deutscha. Wygrał on etap po samotnej jeździe z przewagą blisko czterech i pół minuty nad drugim na mecie Belgiem Fransem van Loveren i ponad pięciu minut nad peletonem, który przyprowadził inny Austriak Alfred Sitzwohl. Lider wyścigu Jan Stabliński przyjechał w czołówce głównej grupy i utrzymał prowadzenie w wyścigu. Drużynowymi liderami nadal była ekipa NRD, a kolarze po raz pierwszy finiszowali w Berlinie.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Franz Deutsch	5:31,36
2.	Frans van Looveren	+4,27
3.	Alfred Sitzwohl	+5,19
4.	Jan Veselý	+5,19
5.	Jan Kuźnicki	+5,19
6.	Daniël de Groot	+5,19
7.	Jan Stabliński	+5,19
8.	Gustav Verschueren	+5,19
9.	Josef Verhelst	+5,19
10.[1]	André van Neerden	+5,21
10.	Paul Dinter	+5,21
10.	Karel Nesl	+5,21

Siódmy etap to pierwszy atak reprezentacji Wielkiej Brytanii. Kolarzy jadący w jej barwach zainicjowali 14-osobową ucieczkę. Nie znalazł się w niej dotychczasowy lider wyścigu Jan Stabliński z Polonii Francuskiej, skutkiem czego stracił koszulkę lidera wyścigu na rzecz Jana Veselego z ekipy Czechosłowacji. Jednak tracił do niego tylko jedną sekundę. Ostatecznie w Lipsku najlepszy okazał się inny reprezentant Polonii Francuskiej Jan Kuźnicki, który minimalnie wyprzedził Bułgara Miłko Rusewa. Inicjatorzy ucieczki, Brytyjczycy, znaleźli się pod koniec pierwszej dziesiątki, jednak drużynowo wygrali ten etap i dzięki temu przejęli prowadzenie w klasyfikacji drużynowej wyścigu. W 14-osobowej ucieczce znalazł się też jeden reprezentant Polski - Wacław Wójcik, który ostatecznie ukończył etap na 13. miejscu.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Jan Kuźnicki	5:30,42
2.	Miłko Rusew	+0,01
3.	Rudi Kirchhoff	+0,02
4.	Franz Deutsch	+0,03
5.	Johannes La Grouw	+0,04
6.	Robert Jonet	+0,04
7.	Karel Nesl	+0,05
8.	Gunnar Røpke	+0,06
9.	Ian Steel	+0,07
10.	Bevis Wood	+0,07

Ósmy etap przyniósł ponowny atak reprezentacji Wielkiej Brytanii. Tym razem w sześcioosobowej czołówce jedzie aż trzech Brytyjczyków. Kolarze po raz pierwszy w historii Wyścigu Pokoju pokonują stromą Bergstraße w miejscowości Meerane nazwaną wówczas „ścianą płaczu”(340-metrowy odcinek ulicy, którego nachylenie wynosi 12%). Ostatecznie w Chemnitz etap wygrywa Belg Raymond Vanhoven. Jednak największym zwycięzcą etapu został Szkot Ian Steel reprezentujący Wielką Brytanię, który zdobył koszulkę lidera wyścigu, gdyż dotychczasowi lider Jan Veselý i wicelider Jan Stabliński stracili do niego niemal dziesięć minut. Zespół Wielkiej Brytanii umocnił się również na pozycji lidera w klasyfikacji drużynowej wyścigu.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Raymond Vanhoven	5:54,12
2.	Stanislav Svoboda	+0,01
3.	John Greenfield	+0,03
4.	Ian Steel	+0,04
5.	Ken Jowett	+0,06
6.	Bernhard Trefflich	+0,16
7.	Gustav Verschueren	+4,53
8.	Jan Veselý	+9,51
9.	Daniël de Groot	+9,52
10.	Jan Stabliński	+9,53

Dziewiąty etap ponownie padł łupem kolarzy, którzy znaleźli się w uciecze. Tym razem liczyła ona pięć osób. Wśród nich znalazł się lider wyścigu Ian Steel reprezentujący Wielką Brytanię. Etapowe zwycięstwo odniósł reprezentant Czechosłowacji Jana Veselý, który na finiszu pokonał Polaka Stanisława Królaka, co było jednym z pierwszych zwiastunów jego późniejszych tryumfów w Wyścigu Pokoju. Kolejną stratę na tym etapie poniósł Jan Stabliński, który przyjechał na czele drugiej grupy niemal pięć minut za Veselým. Reprezentacja Wielkiej Brytanii spokojnie kontrolując sytuację utrzymała w klasyfikacji drużynowej znaczną przewagę nad kolejnymi zespołami. Po tym etapie zakończyła się niemiecka część wyścigu a kolejny dzień był dniem odpoczynku.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Jan Veselý	3:11,22
2.	Stanisław Królak	+0,00
3.	Josef Verhelst	+0,00
4.	Ian Steel	+0,01
5.	Petyr Georgiew	+0,02
6.	Jan Stabliński	+4,55
7.	Luigi Federici	+4,56
8.	Gustav Verschueren	+5,09
9.	Johannes La Grouw	+5,09
10.	Wacław Wójcik	+5,10

Rozgrywany po dniu przerwy dziesiąsty etap 5. edycji Wyścigu Pokoju, był pierwszym etapem w czechosłowackiej części wyścigu. Przyniósł on próbę kontrataku ze strony Jana Stablińskiego z Poloniii Francuskiej, który po samotnej ucieczce wygrał ten etap odrabiając nieco strat do lidera wyścigu Iana Steela z Wielkiej Brytanii. Jednak lider wyścigu i jego zespół mieli wszystko pod kontrolą i nie pozwolili Stablińskiemu uciec zbyt daleko. W klasyfikacji drużynowej przewaga Wielkiej Brytanii pozostała niezagrożona.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Jan Stabliński	5:51,54
2.	Franz Deutsch	+0,44
3.	Gustav-Adolf Schur	+0,45
4.	Wacław Wójcik	+0,49
5.	Gunnar Røpke	+1,28
6.	Stanislav Svoboda	+2,50
7.	Miłko Rusew	+2,50
8.	Frans van Looveren	+2,50
9.	Władysław Klabiński	+2,50
10.	Jan Kněžourek	+2,50

Na jedenastym etapie powiodła się ucieczka dwóch kolarzy Holendra Daana de Groota i Włocha Luigiego Federici. Przyjechali oni na metę z ponad trzyminutową przewagą nad główną grupą, w której spokojnie jechał lider wyścigu Ian Steel z Wielkiej Brytanii. Etap po finiszu wygrał de Groot. W klasyfikacji generalnej wyścigu, zarówno indywidualnej jak i drużynowej nie doszło do żadnych zmian w czołówce.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Daniël de Groot	3:53,46
2.	Luigi Federici	+0,01
3.	Stanislav Svoboda	+3,03
4.	Miłko Rusew	+3,03
5.	Jan Veselý	+3,03
6.	Alfred Sitzwohl	+3,04
7.	Gustav Verschueren	+3,04
8.	Jan Stabliński	+3,04
9.	Gunnar Røpke	+3,05
10.	Rudi Kirchhoff	+3,05

Przed ostatnim etapem 5. edycji Wyścigu Pokoju liderzy klasyfikacji zarówno indywidualnej jak i drużynowej mieli na tyle dużą przewagę, że tylko pech mógł pozbawić ich zwycięstwa. Skorzystali z tego kolarze gospodarzy czyli Czechosłowacji, których czterech znalazło się w pierwszej dziesiątce. Zwycięzcą etapu został Josef Skořepa, który przed niedaleko od mety oderwał się od współtowarzysza ucieczki Gustava-Adolfa Schura z NRD i wygrał etap. Trzecie miejsce zajął kolejny reprezentant Czechosłowacji Stanislav Svoboda, który przyprowadził główną grupę. Zwycięzcą wyścigu został reprezentujący Wielką Brytanię Ian Steel, który został drugim po Aleksandarze Zoriciu tryumfatorem Wyścigu Pokoju, który nie wygrał etapu. W klasyfikacji drużynowej zwyciężyła reprezentacja Wielkiej Brytanii. Były to jedyne zwycięstwa kolarzy z tego kraju zarówno w klasyfikacji indywidualnej jak i drużynowej. Polscy kolarze nie mogli zaliczyć wyścigu do udanych. Najlepszy z nich Wacław Wójcik został ostatecznie sklasyfikowany na 14. miejscu ze stratą ponad 48 minut do zwycięzcy. Reprezentacja Polski została sklasyfikowana na piątym miejscu ze stratą ponad godziny i dwudziestu minut do Brytyjczyków. Radość polskim kibicom sprawił za to Jan Stabliński, który ostatecznie ukończył wyścig na trzecim miejscu ze stratą trzech minut i ośmiu sekund do Iana Steela. Zespół Polonii Francuskiej, w barwach której jechał Stabliński, został zdekompletowany i nie był klasyfikowany jako drużyna.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Josef Skořepa	5:30,44
2.	Gustav-Adolf Schur	+0,34
3.	Stanislav Svoboda	+4,30
4.	Jan Veselý	+4,31
5.	Alfred Sitzwohl	+4,32
6.	Josef Verhelst	+4,32
7.	Jan Kněžourek	+4,32
8.	Gustav Verschueren	+4,32
9.	Ian Steel	+4,32
10.	Johannes La Grouw	+4,33

Etap	Data	Start - meta	Długość (km)	Zwycięzca etapu	Czas	Lider wyścigu	Lider klasyfikacji drużynowej
I etap	30 kwietnia	dookoła Warszawy	105 km	Gustav Verschueren	2h 35'14"	Gustav Verschueren	Belgia
II etap	1 maja	Warszawa - Łódź	139 km	Stanislav Svoboda	3h 51'15"
III etap	2 maja	Łódź - Chorzów	223 km	Jan Stabliński	5h 17'04"	Jan Stabliński	NRD
IV etap	3 maja	Katowice - Wrocław	189 km	Dimityr Bobczew	4h 37'43"
V etap	4 maja	Wrocław - Görlitz	180 km	Miłko Rusew	4h 45'13"
VI etap	6 maja	Budziszyn - Berlin	208 km	Franz Deutsch	5h 31'36"
VII etap	7 maja	Berlin - Lipsk	205 km	Jan Kuźnicki	5h 30'42"	Jan Veselý	Anglia
VIII etap	8 maja	Lipsk - Chemnitz	212 km	Raymond Vanhoven	5h 54'12"	Ian Steel
IX etap	9 maja	Chemnitz - Bad Schandau	117 km	Jan Veselý	3h 11'22"
X etap	11 maja	Hřensko - Pilzno	210 km	Jan Stabliński	5h 51'54"
XI etap	12 maja	Pilzno - Czeskie Budziejowice	152 km	Daniël de Groot	3h 53'46"
XII etap	13 maja	Czeskie Budziejowice - Praga	195 km	Josef Skořepa	5h 30'44"

Koszulka żółta

L.p.	Zawodnik	Czas/strata	L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Ian Steel	57:06,17	34.	Gyula Sere	+1:56,43
2.	Jan Veselý	+2,35	35.	Nicolae Chicomban	+1:58,01
3.	Jan Stabliński	+3,08	36.	Raymond Vanhoven	+2:12,07
4.	Gustav Verschueren	+6,45	37.	Frans van Looveren	+2:18,13
5.	Daniël de Groot	+9,34	38.	Alberto Ferri	+2:25,24
6.	Ken Jowett	+15,19	39.	Dimityr Bobczew	+2:28,58
7.	Franz Deutsch	+17,54	40.	Dimityr Kolew	+2:30,04
8.	John Greenfield	+23,58	41.	Leslie Scales	+2:38,47
9.	Bernhard Trefflich	+24,00	42.	Helge Hansen	+2:53,39
10.	Gustav-Adolf Schur	+24,04	43.	Pierre Favier	+2:55,29
11.	Miłko Rusew	+25,59	44.	Heinz Gleinig	+2:55,48
12.	Johannes La Grouw	+31,58	45.	Tibor Vida	+2:56,02
13.	Bevis Wood	+38,58	46.	Petyr Georgiew	+2:57,01
14.	Wacław Wójcik	+48,02	47.	Wilhelmus Remkes	+3:24,15
15.	Stanislav Svoboda	+51,02	48.	Veikko Kasslin	+3:25,26
16.	Władysław Klabiński	+54,02	49.	Petre Nuță	+3:26,48
17.	Frank Seel	+56,16	50.	Ervant Norhadian	+3:41,38
18.	Luigi Federici	+58,11	51.	Lajos Szabó	+3:42,10
19.	Gunnar Røpke	+59,26	52.	Frank Skov Jensen	+3:43,46
20.	Karel Nesl	+1:05,10	53.	Marin Dumitrescu	+3:51,02
21.	Josef Verhelst	+1:07,02	54.	Mihály Mayer	+4:06,48
22.	Stanisław Królak	+1:11,44	55.	Horst Gaede	+4:22,00
23.	Henryk Hadasik	+1:12,54	56.	Domenico Perotti	+4:34,10
24.	Bojan Kocew	+1:13,44	57.	Jerzy Jarząbek	+4:44,28
25.	Paul Dinter	+1:15,38	58.	Johann Karlik	+5:01,52
26.	Alfred Sitzwohl	+1:18,05	59.	Vittorio Zorzenon	+5:03,45
27.	Wacław Wrzesiński	+1:21,00	60.	Onni Niemi	+6:54,01
28.	Josef Skořepa	+1:29,12	61.	Giuliano Donadell	+7:25,13
29.	Joseph Bauwens	+1:29,34	62.	Eino Salminen	+7:30,04
30.	Rudi Kirchhoff	+1:33,14	63.	Livio Zanolla	+7:40,51
31.	Jan Kuźnicki	+1:34,51	64.	Vaino Kasslin	+8:12,01
32.	Jan Kněžourek	+1:35,59	65.	Franz Weißenbacher	+9:30,17
33.	Constantin Șandru	+1:39,57

Koszulka błękitna. Na wynik składa się rzeczywista suma czasów - bez bonifikat - trzech pierwszych zawodników drużyny na każdym etapie.

L.p.	Drużyna	Czas/strata	L.p.	Drużyna	Czas/strata
1.	Anglia	171:37,40	9.	Dania	+5:22,14
2.	Czechosłowacja	+29,30	10.	Austria	+6:12,38
3.	Niemiecka Republika Demokratyczna	+55,49	11.	Włochy	+6:15,56
4.	Belgia	+1:16,51	12.	Węgry	+7:36,48
5.	Polska	+1:21,34	13.	Finlandia	+14:51,32
6.	Bułgaria	+1:44,07	14.	Wolne Terytorium Triestu	+20:31,34
7.	Holandia	+2:45,46		Francja	zdekompletowana
8.	Rumunia	+5:19,45		Polonia francuska	zdekompletowana

Zobacz multimedia związane z tematem: Wyścig Pokoju

• Tuszyński Bogdan, Wyścig Pokoju 1948-1988, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Wyd. I, Warszawa, 1989, s. 72-83, ISBN 83-217-2662-3
• 5. edycja Wyścigu Pokoju w serwisie cyclingarchives.com
• V Friedensfahrt 1952 Starterliste (Lista startowa 5. edycji Wyścigu Pokoju). [dostęp 2014-01-29]. (niem.).