Wunderlichioideae – podrodzina w obrębie astrowatych (Asteraceae). W ujęciu Panero i Funk z 2002[4] oraz późniejszych aktualizacjach tej klasyfikacji astrowatych[5][6], jest to jedna ze starszych podrodzin astrowatych. Jest siostrzana względem podrodziny Gochnatioideae, wraz z którą tworzy klad oddzielony od pnia astrowatych na początku eocenu[6].
Do podrodziny Wunderlichioideae należą dwa plemiona, każde z czterema rodzajami i w sumie z 42 gatunkami[6]. Przedstawiciele podrodziny występują w Ameryce Południowej, zwłaszcza w jej wschodniej części, oraz w Chinach[2]. Najbardziej obfitujące w gatunki są rodzaje: Stenopadus (19 gatunków) i Chimantaea (9)[3].
Pojedyncze, skrętoległe, ogonkowe lub siedzące. Blaszka zwykle skórzasta, różnych kształtów – od równowąskiego do jajowatego, całobrzega, czasem podwinięta (włącznie z tworzeniem liści rurkowatych). U niektórych gatunków gęsto, rdzawo owłosiona od spodu[8].
Zebrane w szczytowe, pojedyncze koszyczki czasem tworzące kwiatostany złożone – wierzchotki dwuramienne lub wiechowate. Okrywy walcowate do półkulistych, z listkami ułożonymi dachówkowato w trzech rzędach. Dno koszyczków z plewinkami lub bez. Kwiaty obupłciowe, o koronie promienistej lub dwuwargowej, z łatkami prosto wzniesionymi lub podwijającymi się, barwy białej, kremowej, różowej lub fioletowej. Pręcików jest 5. Szyjka słupka cienka, rozwidlona, naga i gładka, ale z brodawkami po stronie odosiowej[8].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2022-07-08](ang.).
↑B. Baldwin, J.M. Bonifacino, T. Eriksson, V. A. Funk, C.A. Mannheimer, B. Nordenstam, N. Roque, I. Ventosa: Compositeae classification. Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2010-05-24]. (ang.).
↑ abcdMandel, J.R., Dikow, R.B., Siniscalchi, C.M., Thapa, R., Watson, L.E.& Funk, V.A.. A fully resolved backbone phylogeny reveals numerous dispersals and explosive diversifications throughout the history of Asteraceae. „Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A.”. 116, 28, s. 14083–14088, 2019. DOI: 10.1073/pnas.1903871116.