W 1935 podjął studia geograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, w czasie studiów zajmował się badaniem rumowisk skalnychGorganów. Swoje spostrzeżenia na temat ich genezy zawarł w pracy magisterskiej pt. Rumowiska skalne grzbietu Sywuli w Gorganach, napisanej pod kierunkiem profesora Jerzego Smoleńskiego. Magisterium uzyskał w dniu 30 czerwca 1939 r.
Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1938[2]. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej jako dowódca jednej z kompanii 38 Pułku Piechoty. Lata wojny spędził w Krakowie, działał w konspiracji, uczestnicząc między innymi w tajnym nauczaniu. Po wyzwoleniu Krakowa objął w dniu 6 lutego 1945 stanowisko asystenta w Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie 20 lipca 1945 otrzymał stopień doktora na podstawie dysertacji Z morfologii i dyluwium dolin Będkowskiej i Kobylańskiej w Jurze Krakowskiej napisanej pod kierunkiem profesora Eugeniusza Romera.
Na Uniwersytecie Wrocławskim pełnił ponadto w latach 1959–1960 funkcję prodziekana, a od 1963 do 1966 dziekana Wydziału Nauk Przyrodniczych oraz w latach 1962–1963 funkcję kuratora Zrzeszenia Studentów Polskich. Był również prezesem Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Geograficznego, a od 1965 r. wiceprezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Geograficznego w Warszawie, członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego[3]. Przewodniczył także Komisji Fotointerpretacji Polskiego Towarzystwa Geograficznego. W latach 1977–1979 przebywał w Republice Federalnej Niemiec, gdzie wykładał geografię Polski na uniwersytetach w Hanowerze – 1977, Marburgu – 1978 i we Frankfurcie nad Menem w roku 1979. W czasie swojej pracy naukowej wypromował 180 magistrantów, 8 doktorów i 5 docentów.
Wojciech Walczak, pomimo tego że jego specjalnością była geomorfologia, był geografem uniwersalnym, jego zainteresowania naukowe obejmowały także takie dziedziny jak kartografia – opracował szereg map ogólnogeograficznych, geografia regionalna – jest autorem monografii geograficznych Polski i innych krajów Europy, które obejmują również zagadnienia z zakresu geografii społeczno-ekonomicznej oraz historii odkryć geograficznych – wraz z Józefem Babiczem opracował podręcznik akademicki z historii odkryć geograficznych. Jest także autorem przewodników turystycznych i krajoznawczych książek popularnonaukowych o Dolnym Śląsku. Do jego zasług zalicza się m.in. opracowanie podziału fizycznogeograficznegoSudetów.