Wojciech Pestka (ur. 27 listopada 1951 w Pionkach, zm. 3 kwietnia 2023) – polski poeta, prozaik i tłumacz. Debiutował na łamach dwutygodnika „Kamena” w 1972.
Życiorys
Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej (1974) do czasu ogłoszenia stanu wojennego był pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Zmarł 3 kwietnia 2023 roku po ciężkiej chorobie[1][2].
Odznaczenia i nagrody
Laureat wielu nagród w tym Nagrody Marszałka Województwa Mazowieckiego za osiągnięcia literackie (2010), Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Hryhorija Skoworody (Ukraina, 2012)[3], Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Nikołaja Gogola (Ukraina, 2013)[4], Literackiej Nagrody im. Bolesława Prusa (2013)[5], odznaki honorowej „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2013)[6], medalu „Za Wierność Przesłaniu Poety” (Ukraińska Fundacja Kultury, 2015), brązowego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2017)[7], Medalu 700-lecia Miasta Lublin (2018)[8]. W 2023 pośmiertnie uhonorowany srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9].
Twórczość
Poezja (tomiki i zeszyty poetyckie)
- Zwykła rozmowa (zeszyt poetycki, Częstochowa 1976)
- Miasto (zeszyt poetycki, Częstochowa 1976)
- Dziesięć wierszy dla Grosza (tomik, Lublin 2005) – nagroda główna w konkursie Oddziału Lubelskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[10] (przekłady: na rosyjski – Стихи для Грошки, Moskwa 2013; na ukraiński – Сніданок з Гамлетом, Łuck 2016)
- Spacer po linie – Мандрівка линвою (tomik, wspólnie z ukraińska poetką Anną Bagrianą, wydanie dwujęzyczne, Lwów 2008, Ukraina)[11]
- Trzy razy trzy (zeszyt poetycki, wspólnie z poetką łotewską Majrą Assare i poetą rosyjskim Siergiejem Morejno, Radom 2010)
- Histeria (wybór wierszy, Kraków 2017)
- Mono #dram (Lublin 2020)
Proza
- Ballada o żyletce (Warszawa 2009)
- Do zobaczenia w piekle (Warszawa 2009, wznowienie: Kraków 2019) – nominowana do Nagrody im. J. Mackiewicza za 2010[12] (przekłady: na ukraiński – До побачення в пеклі, Lwów 2012; na rosyjski – До свидания в аду, Moskwa 2019; na białoruski – Да сустрэчы ў пекле, Mińsk 2020))
- Jak mało… Ks. Józef Gacki (1805–1876) zarys biografii (Radom 2012)[13]
- Powiedzcie swoim (Kraków 2013)[14]
- Mój mąż frajer (Kraków 2017)
- Gdyby Polacy nie byli Polakami (Kraków 2019)
- Diabelska maszyna do szycia (Kraków 2020)
- Bezsenne (Lublin 2021)
Przekłady
- Anna Bagriana Wyśnij mnie (Częstochowa 2008)
- Pawło Szczyrycia Uobecnienie legendy – Оприсутнення Легенди (wspólnie z Iwoną Wasilewską, wydanie dwujęzyczne, Kijów 2010, Ukraina)
- Wasyl Słapczuk Kobieta ze śniegu (wspólnie z Iwoną Wasilewską, Lublin 2012)
- Wasyl Słapczuk Księga zapomnienia (Kraków 2014)[15] – medal honorowy Wołyńskiego Oddziału Stowarzyszenia Weteranów Afganistanu "20 lat od wyprowadzenia wojsk z Afganistanu" za tłumaczenie, 2015
- Wasyl Słapczuk Ten sam kurz drogi (Lublin 2021)
- Siergiej Moreino Zimny płomień Hanzy (Częstochowa 2021)
Nagrania, scenariusze filmowe, sztuki teatralne
- Na powierzchni lustra. Trzy razy pięć (nagranie studyjne wspólnie z poetką łotewską Majrą Assare i poetą rosyjskim Siergiejem Morejno, Ryga 2012)
- Leo zawodowiec – scenariusz filmu dokumentalnego 52’ (2015)
- Klecha – scenariusz filmu fabularnego 112’ (na motywach powieści Powiedzcie swoim, współautor, 2017)
- Syrop z kocimiętki – monodram (Lublin 2020)
Przypisy
Linki zewnętrzne
