1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale Naczelnej Kontroli Wojskowej, a jego oddziałem macierzystym był 13 Pułk Piechoty[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 173. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 20 lutego 1923 Prezydent RP mianował go majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1923 i 4. lokatą w Korpusie Kontrolerów z równoczesnym przeniesieniem z 13 pp do Korpusu Kontrolerów[7]. Służbę w Korpusie Kontrolerów pełnił nieprzerwanie do 1939[8][9][10][11][12]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów[13][12].
1 stycznia 1943 pełnił służbę w Dowództwie Etapów Armii Polskiej na Wschodzie na stanowisku szefa służby zaopatrywania. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[1]. Zmarł w 1972 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim[14].
Wilhelm Remer. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.8843 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-30].
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
