Według danych z 1 stycznia 2010 r. Wilczy Młyn zamieszkiwało 1210 osób[2].
Granice
Terytorium Wilczego Młyna jest jednym z bardziej izolowanych w Poznaniu. Zabudowania koncentrują się wzdłuż przecznic ulicy Macieja Rataja, od ulicy Lechickiej w kierunku starorzecza Warty.
Wedle Systemu Informacji Miejskiej jednostka obszarowa Wilczy Młyn mieści się w granicach:[1]
od wschodu i południa: obrzeżem lasu na tyłach nieruchomości;
od zachodu: ulicą Lechicką;
od północy: na tyłach działek.
Struktura zabudowy i komunikacja
Zabudowę osiedla stanowią wyłącznie domy jednorodzinne i szeregowe. Istnieje tu niewielka sieć handlu i usług. Na ulicy Lechickiej znajdował się do początku 2012 roku przystanek linii minibusowej o numerze 121[3] (była to pierwsza w Poznaniu linia minibusowa w ramach zintegrowanej taryfy). Linia 121 nie cieszyła się jednak odpowiednią frekwencją ze względu na swoją trasę, co spowodowało jej likwidację. Na początku 2012 radny osiedla Naramowice, Krzysztof Nowikowski przeprowadził konsultacje zarówno z mieszkańcami jak i ZTM czego efektem była korekta trasy autobusu 178. Wcześniej kursował on od ulicy Szarych Szeregów do ronda Kaponiera, natomiast od 1 września 2012 od Szarych Szeregów do ronda Śródka przez ulicę Lechicką (przy osiedlu Wilczy Młyn). Od września 2013 przy osiedlu zatrzymuje się także linia nocna nr 248. Zmiany te spowodowały trwałe przyłączenie mieszkańców do komunikacji publicznej miasta. W pobliżu (na północy) przebiega obwodnica kolejowa Poznania.
↑Wydarzenia w Poznaniu w 1985 roku. Część trzecia, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/1987, s.126, ISSN 0137-3552
↑Jan Śmiełowski, Radosław Dzięciołowski, Drobne i duże ssaki, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2002, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2002, s.189, ISSN 0137-3552
↑Sławomir Janyszek, Magdalena Szczepanik-Janyszek, Okolice Góry Moraskiej, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2002, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2002, ss.239-240, ISSN 0137-3552