Wiktor Kamieński

Wiktor Kamieński
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

7 października 1893
Chlebowice Wielkie

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1918
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktor Kamieński herbu Ślepowron (ur. 7 października 1893 w Chlebowicach Wielkich, zm. 5 listopada 1918 we Lwowie[1]) – polski prawnik z tytułem doktora, podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 7 października 1893. Uczył się w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem, gdzie w 1911 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości[2]. Ukończył studia prawnicze uzyskując tytuł doktora. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu został wcielony do c. i k. armii. W jej szeregach służył w całym okresie wojennym pomimo złego stanu zdrowia. Za swoje czyny był kilkakrotnie odznaczany medalami austriackimi[3]. U kresu wojny został przydzielony do austriackiej adiutantury miasta Lwowa. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 55[4]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[5].

1 listopada 1918 został rozbrojony przez Ukraińców. Następnie przyłączył się do strony polskiej w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. Walczył w stopniu podporucznika w załodze Odcinka I Dom Techników-Seminarium[6], gdzie został ranny w nogę, jednak mimo tego nadal brał udział w walkach na odcinku Szkoły Kadeckiej. W trakcie obrony posterunku na Wulce został ciężko ranny w prawą nogę. Pomimo przeprowadzonej operacji zmarł w wyniku upływu krwi.

Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera II, miejsce 79)[7].

Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Wiktora Ślepowron-Kamieńskiego[8].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 331, jako ppor. Wiktor Kamiński.
  2. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1911. Przemyśl: 1911, s. 42, 56.
  3. ↑ Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI – 22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: Komitet Obywateli Miasta Lwowa, ok. 1919, s. (zdjęcia).
  4. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 636.
  5. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 367.
  6. ↑ G.Łukomski, Cz.Partacz, B.Polak. / Iwona Łaptaszyńska (autor opracowania): Obrona Lwowa 1 – 22.11.1918 r.. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2016-04-18].
  7. ↑ Wiktor Kamieński. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-04-18].
  8. ↑ Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22 listopada 1938. 
  9. ↑ Dekoracja Orderem „Virtuti Militari”. „Gazeta Lwowska”. Nr 87, s. 4, 17 kwietnia 1921. 
  10. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

Bibliografia