Wiesław Antoni Mossakowski (ur. 16 stycznia 1949 w Bydgoszczy[3][4], zm. 15 maja 2021[5]) – polski prawnik, prof. dr hab.[2][5][1]
Życiorys
Był absolwentem V Liceum Ogólnokształcącego w Bydgoszczy (1967) oraz studiów prawniczych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (1974)[3]. Po studiach pracował w Rejonowej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Miejskich w Bydgoszczy (1976-1979). Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym Gospodarki Komunalnej nr 2 w Bydgoszczy (1976), Urzędach Gminy w Pruszczu i Rogowie (1976-1979) oraz Urzędzie Wojewódzkim w Bydgoszczy (1979-1991)[3][4]. W 1983 ukończył aplikację radcowską[6]. Od 1986 do 1991 koordynował prace Zespołu Radców Prawnych w Bydgoszczy[3][4]. W 1990 obronił pracę doktorską Accusator w rzymskich procesach de repetundis w okresie republiki napisaną pod kierunkiem Władysława Bojarskiego[3]. Od 1991 pracował jako adiunkt w Katedrze Prawa Kanonicznego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (był jej kierownikiem od 2001)[3][4][6][1]. 14 czerwca 2000 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Azyl w późnym Cesarstwie Rzymskim (confugium ad statuas, confugium ad ecclesias)[2][1]. W 2004 został profesorem nadzwyczajnym UMK[6].
Był odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej[7].
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
