PROFILPELAJAR.COM

Wiesław Lange
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1914 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	16 września 1988 ; Katowice
Zawód, zajęcie	scenograf
	Odznaczenia

Wiesław Lange (ur. 19 kwietnia 1914 w Warszawie, zm. 16 września 1988 w Katowicach) – polski scenograf teatralny, malarz, prekursor surrealizmu w scenografii polskiej.

Życiorys

Ukończył w 1939 Wydział Malarski warszawskiej ASP u prof. Tadeusza Pruszkowskiego. Przed wybuchem II wojny światowej zadebiutował jako scenograf, w reżyserowanym przez Henryka Wicińskiego spektaklu Niemy kanarek^[1].

Po wojnie pracował w teatrach w Lublinie i Łodzi. W latach 1946 –1951 tworzył scenografie dla teatrów we Wrocławiu. W 1951 związał się na stałe z Teatrem Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach, dla którego powstała prawie połowa jego projektów scenograficznych^[2].

Współpracował również z innymi teatrami w południowej Polsce, również z Operą Śląską w Bytomiu. Był jednym z pierwszych scenografów Telewizji Katowice. Zaprojektował i częściowo wykonał mozaikę Trzej biegacze, znajdującą się na ścianie Stadionu Narodowego w Chorzowie. Projektował także scenografie dla przedstawień Pałacu Młodzieży w Katowicach. Tworzył dla Teatru Telewizji.

Fragmenty jego scenografii i kostiumów znajdują się w zbiorach Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego w Katowicach.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1985)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)^[3]
Złota Odznaka za Zasługi dla woj. katowickiego (1963)

Źródło:^[4].

Nagrody

nagroda (wspólnie z J. Przeradzką i A. Jędrzejewskim) za scenografię do przedstawienia Moskiewski charakter na FSRiR w Katowicach (1949)
III nagroda na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za scenografie do sztuk: Nasze życie Piórkowskiego w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Próba sił Lutowskiego w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu, Dr Anna Leśna Krzywickiej w Teatrze Żydowskim w Łodzi (1951)
wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za twórczość scenograficzną, a w szczególności za scenografię sztuk: A. Maliszewskiego Droga do Czarnolasu i N. Ostrowskiego Jak hartowała się stal (1955)^[5]
Nagroda Państwowa Ministra Kultury i Sztuki (1959)
wyróżnienie na II OFSRiR w Katowicach za scenografię do przedstawienia Borys Godunow Aleksandra Puszkina w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu (1962)
wyróżnienie Ministra Kultury i Sztuki z okazji wystawy „Polskie dzieło plastyczne w 15-leciu PRL” (1963)
nagroda na II Międzynarodowym Triennale Scenografii Teatralnej i Kostiumowej w Nowym Sadzie za całość zestawu kostiumów z Polski (wspólnie z Z. Wierchowicz, Z. Pietrusińską, S. Bąkowskim, A. Kilianem) (1969)
Nagroda Stowarzyszeń Twórczych w Katowicach (1971)
Nagroda Katowickiego Urzędu Wojewódzkiego w dziedzinie kultury za rok 1976 (1977)
„Złota Maska” - nagroda w plebiscycie „Wieczoru Katowickiego” (1979)^[6]
„Złota Maska” - nagroda w plebiscycie „Wieczoru Katowickiego” za scenografię do przedstawienia Barbara Radziwiłłówna Felińskiego (1981)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt osiągnięć w dziedzinie scenografii teatralnej i operowej (1985)

Źródło:^[4].

Przypisy

↑ Wiesław Lange [online], desa.pl [dostęp 2024-07-03] .
↑ Bogumiła Kurcab: Wiesław Lange. [dostęp 2008-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2008)]. (pol.).
↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ ^a ^b Wiesław Lange (1914–1988) [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2024-07-03] .
↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-03].
↑ Wiesław Lange (1914–1988). [dostęp 2008-06-11]. (pol.).

Bibliografia

Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993, s. 66. ISBN 83-85831-35-5.